⫷για ιστορίες με μαγιοβότανα αγάπης ⫸

 

 

 

Ξέρεις πως τον εγιάτρευα τον πόνο μου

στου πένθους μου τις μέρες...

έβαζα το φουστάνι μου εκείνο το λουλουδιαστό

σεργιάναγα στους κάμπους

έψαχνα να βρω μύρα..μαγιοβότανα

το τίλιο της αγάπης μας να κάμω

να 'χει το άρωμα της ιστορίας μας

π' εμύρωσε για πάντα την ψυχή μου.

Κι ύστερα επαραμέριζα την πάχνη την πρωινή

κι εδιάλεγα του κάμπου τα βοτάνια..

φλισκούνι..άγριο δυόσμο και φασκόμηλο

για να γιατρεύω τα εγκαύματα

που άνοιξε το πρώιμο φευγιό σου στο κορμί μου...

σε μια λιακάδα εγύρναα νωχελικά

και με τα μάτια της ψυχής

άσβεστο το λυχνάρι εθωρούσα

σαν τότες που η φλογίτσα του έρωτα

ετρεμόσβηνε και έκαιγε τα χείλη..

σαν τότες το αεράκι το ανοιξιάτικο

που εσκόρπαε το άρωμα της πασχαλιάς

και γιόμιζε η κάμαρη από σένα.

 

⫷ για ιστορίες με μαγιοβότανα αγάπης⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,