μες στους ανθώνες του Έαρος
ελάλησαν οι κότσυφες...
τα επερίμενα εκείνα τα κοτσύφια μου καιρό
του έρωτα να μελωδήσουν τα μεράκια..
στις κλειδωμένες γειτονιές
τραγούδια δεν ακούγονταν
δύσκολη τούτη η Άνοιξη
δειλή η περπατησιά της
θαρρείς κι είναι Φθινόπωρο ..
πέφτουν τα φύλλα της ψυχής της καταγής
γυμνές οι κλάρες ..τα κοτσύφια αδυνατούν
να κρύψουν τις φωλιές τους
Κι αν με ρωτάς τι σκέφτομαι..πως νιώθω και τι κάνω
εγώ τ' ακούω τα κοτσύφια απ' το πρωί
το λάδι στάζω απ' το ευχέλαιο στις κουτσουπιές
για να βλαστήσουνε στις κλάρες προσμονές
ν' αλλάξουν το κελάηδημα οι κότσυφες
παρηγορίας μιας Άνοιξης αληθινής
κελάηδισμα να μοιάζει..
''στις ανθισμένες κουτσουπιές ελάλησαν οι κότσυφες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου