'' μύρα Μαγιάτικα ''

 

 

Μάης μήνας κι όλα ανάγλυφα

στη σκόνη των ματιών της..  του χρόνου

η θλίψη κλέβει από τον ήλιο φως

ρέουν της νιότης οι χυμοί

σιγοπατεί μη και σκιαχτούν

και τ' όνειρο στους φράχτες της το καρτερόν

σωριάσουν καταγής...

παίρνει τις αντιθέσεις αγκαλιά

μια σπίθα αξόδευτη του Μάη

φλογίζει στους αιθέρες τις πληγές της

στο καντηλέρι τ' όνειρο φωτός παγίδεψε ζεστά

του Μάη τα στεφάνια για να πλέξει.

επιθυμίες σκονισμένες των καιρών

αφήνονται στα μύρα μοσχολούλουδων

αγγίζουν το άρωμα του δέρματος

μύρα Μαγιάτικα..

μάγια τυλίγουν το γυμνό κορμί

λησμονημένης κόρης

σαρώνουνε..μεθούνε ανελέητα

τι έρωτες..τι κίβδηλες φωνές

φωλιάζουν στο κατώφλι της ψυχής της..

 

''μύρα Μαγιάτικα''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,