''Αναστάσιμον Άνθισμα''

Ξέχνα το Γολγοθά και τους σταυρούς που σου κρεμάσανε

λησμόνα τα τα λόγια τους..της προδοσίας τις ιαχές

εκειές που σε κεράσανε οι δήμιοι της Γης..

κράτα μονάχα τους ψιθύρους απ' τα άνθια που εμυρίστηκες

αν θες το Αναστάσιμον το φως στα μέσα σου ν' ανθίσει.

σαν τότες που ήσουνα παιδί και τ' όνειρο εκράταε

σε μιας βραδιάς φλογίτσας που τρεμόσβηνε κερί

στης εκκλησιάς και στου παπά το λαμπρυνθώμεν..

Δος μου το γενναιόδωρον το Αναστάσιμον φιλί

κι εγώ μες στην καρδιά μου μυστικά

ξανά..εν ονόματι της αγάπης μοναχά

άνθισμα Αναστάσιμον παιδίσκης θα ανθίσω..

 

''Αναστάσιμον Άνθισμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,