⫷μέσα στο άγριο πορφυρό - σονέτο πολέμου⫸

                                                               

Παντού να καταστρέφονται τ' αχάλαστα τα κάστρα
μέσα στο άγριο πορφυρό..ματοβαμμένων κοσμοσυρροές
ως δροσουλίτες οι οπτασίες των ανθρώποι ποθαμένοι
δεν είν' αντικατοπτρισμός του πρωινού μηδέ οφθαλμαπάτη.

Φίλος μου ήταν παιδιόθεν η αλλαγή
και σύμμαχός μου οι αδιάσειστες αλήθειες
δε θα 'μαστε για πάντα οι χαμένοι των καιρών
καιρός..ας κάμωμεν τους κραταιούς μηδαμινούς.

 Όσοι την πλάνην τους δεν απαρνούνται στους καιρούς
γεμίζουνε στα ρήγματα το χώμα αιμάτινους σταυρούς
της Οικουμένης τον Σταυρόν οι ευλαβείς τον κουβαλούν.

Σ' απρόσβατου βουνού την κορυφή στο κάλεσμα σηματωροί
άνθρωποι απέλπιδες κι αν φοβισμένοι..εμείς οι κραταιοί
σε άτακτην ας τρέψωμεν φυγήν φατρίες βρυκολάκων.

⫷ μέσα στο άγριο πορφυρό -  σονέτο πολέμου⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,