⫷οι χαλαστές της Οικουμένης⫸

<< Άνοιξα το παράθυρο τον κόσμο ν' αγναντέψω

των δουλωμένων η χορδή ετρύπαε τ' αυτιά μου

κι αρνήθηκα να συμφιλιωθώ..

στους χαλαστές της Οικουμένης να παραδοθώ

μ' έναν βαθύ λυγμό ετόλμησα

της πένας το μελάνι μου 

στης Ιστορίας τον πάπυρο μικρή εγώ να το σταλάξω..  

ανυποψίαστοι..άξεστοι..

της Ιστορίας του πολιτισμού..των εννοιών οι βιαστές

και των σπηλαίων αμετανόητοι θιασώτες..ζηλωτές

εκαταχράστηκαν της εξουσίας των

σοδόμισαν τις έννοιες..σοδόμισαν ψυχές.

Κι όλοι εμείς λογιούμαστε της Ιστορίας συνυπεύθυνοι

που δεν σταθήκαμε εμπόδιο στο δρόμο τους

κι αφήσαμε στα μάτια μας μπροστά

το έγκλημα ετούτο να συμβεί..

Καθένας είναι μια μονάδα σ' ένα ενιαίο σύνολο

ένα γράμμα στο αλφάβητο που λέγεται ζωή.

Κι αν δεν αφήσει αποτύπωμα  χειρόγραφον

απορημένος..ξαφνιασμένος μίαν χαραυγήν..

θα ψάχνει το αίτιον και το αιτιατόν

του εγκλήματος τη ρίζα.

Η μοίρα μ' έφερε ως εδώ..μ' ενα βαρύ φορτίο

ίσως και να 'χε σχέδιο για  μένα ο Θεός 

για να φυλάσσω σιωπηλά τες Θερμοπύλες.

Αρνήθηκα να ομονοήσω να συμβιβαστώ

μα  είναι ο δύσκολος ο πόλεμος αυτός

μ' ένα απλό κονδυλοφόρο....>>

 

⫷ οι χαλαστές της Οικουμένης⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,