⫷τα δυό δεντριά του γένους μου⫸

Rafal Olbinski

Τα δυό δεντριά του γένους μου
εκείνα που με φύτρωσαν
καρπούς κουβάλαγαν στους κλώνους τους
γυναίκες της αφοσίωσης
και άντρες της θυσίας..
κείνα τα ηλιοφανή μου τα δεντριά
στα μέσα μου βαθειά εφυτέψανε
των οριζόντων μου τις οριογραμμές
το ύφος της ζωής μου.

Το alter ego μου με κυνηγά
ερήμην μου με παίρνει στο κατόπι
πότε με βγάζει στης εφηβείας τα ορμητικά νερά
με την σοφίαν της κλεψύδρας άλλοτε
στης ενηλικίωσης στα φουσκωμένα μου ποτάμια.

Το έρεβος του θανάτου ανελέητον
η μακροζωία των ονείρων λιγοστεύει
τρέχω για να προφτάσω
οι περιπέτειες αλλόκοτες..οδυνηρές
και οι χαρές του κόσμου λιγοστές
τα δυό δεντριά του γένους μου που έπεσαν
γινήκαν λίπασμα και καρτερούν
παραφυάδα να γεννώ στο χρόνο να αντέξω.

⫷ τα δυό δεντριά του γένους μου⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,