⫷ παιάνας της φύσης⫸

art ana munoz reyes

Από 'ναν κόσμο άκαμπτο..σκληρά καμωμένο ..
αποδράσεις συχνά σχεδιάζω.
λυρικές οι εντάσεις δονούν της ψυχής μου τα μάτια..
Η ταπεινότητα της φύσης γεννά μεγαλείο εμπρός μου
μου προσφέρει αμισθί..με υπηρετεί..με αντέχει ακόμα.
κι ο παιάνας της φύσης στο παρόν και στο μέλλον στοχεύει
πρώτης προβολής πεντάγραμμα μοναχός σχεδιάζει
κι η ψυχή αγναντεύει θυμάται
μουσικός κι ο παιάνας της νιότης
της αθωότης λευκές τις σελίδες κομίζει.
στα βαθέα ποτάμια της ζωής τα κλαμμένα γιατί
ουρλιαχτά που κραυγάζουν.

Την ψυχή μου εναποθέτω στην πανδαισία χρωμάτων..
Μένω εδώ να κοιτάζω τον γερασμένο τον πεύκο..
αγκαλιάζω σφιχτά τον ροζιασμένο κορμό του
σ' ένα φόντο μαγικής ακουαρέλλας στην παλέτα της φύσης
μαγικός αυλός στη γωνιά η ψυχή μου μελωδία σταλάζει
το αρχέτυπον κάλλος  που την καρδιά μου σκεπάζει
ο παιάνας της φύσης απαρχής λυρικά τραγουδάει.

 

⫷  παιάνας της φύσης⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,