Μα..θέλω..δεν το αρνήθηκα ποτέ αυτό το΄''μαγικό'' τους ροζ..που την ψυχή μου σαν το πέπλο το απαλό..ψάχνω για να τυλίξω...Τι κι αν περάσαν οι Άνοιξες οι βιαστικές..έρχονται πάντοτε καινούριες να με βρούνε..Ανοίγω τα πορτοπαράθυρα.. ανοίγω την ψυχή μου.. δε μου ταιριάζουνε τα γκρίζα χρώματα.. πάντα παλέτες έψαχνα με παλ και την ψυχή μου να τη βάψω.. αυτή είναι η δύναμή μου..συνειδητοποιώντας το εφήμερο..να ψάχνω της ζωής μου τη ροή..''Τυλίγομαι'' το παραμύθι μου..το παίρνω παραμάσκαλα και βγαίνω στο ''σεργιάνι''..Δε θλίβομαι σαν αναλογιστώ..πόσο φευγαλέα θα ''γευτώ'' το ροζ το χρώμα των ανθών σας...άραγε δεν είναι αρκετό..ένα χαμόγελο..ένας λυγμός .. ένα αποτύπωμα αξεθώριαστο στα μέσα μου..κάτω απ' τις ανθισμένες κερασιές μου?
Πολλοί με λεν' ουτοπική..που τόλμησα μπροστά τους να ονειρεύομαι με ανοιχτά τα μάτια..μα εγώ διόλου δε νοιάζομαι θαρρώ ..που την ευτυχία ψάχνοντας τολμώ..τα άνθια σας δροσερά να τα φυλάξω..να γίνομαι ''πεταλούδα'' όταν χρειαστεί..το μεταξένιο μου κουκούλι να τρυπώ..την ευτυχία στο φως σας να αναζητώ....κι όχι στο σκότος κουκουλιού.. μαραζωμένη κάμπια..Τι κι αν με λέν' ουτοπική..εγώ θα βρω το χώμα στην καρδιά..τα άνθια σας να φυτέψω..θα καρτερώ για να καρπίσουνε.. των κερασιών τη γλύκα δεν αρνιέμαι..Τι νόημα θα είχε άλλωστε η ζωή..αν ξεραμένα μέσα μου τα έβρισκα ένα πρωί..της κερασιάς τα άνθια ?
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου