αρχέγονη η αναζήτηση της μιας Πρωτομαγιάς..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

W.Waterhouse 1912

Αρχέγονη η αναζήτηση.. για την κατάκτηση των πόθων μας..της ευτυχίας..της γαλήνης της εσωτερικής μας την κατάκτηση..καθώς στον ''οργασμό'' της φύσης..και στην ανα- γέννηση τη  γύρω μας.. τα ''όπλα'' μας μικρά.. Πόσα λουλούδια αλήθεια δεν κοπήκανε από χέρια άγρια..πόσα δεν εποδοπατήθηκαν.. μα τίποτα θαρρώ.. δε μοιάζει χαμένο πως επήγε πια..καθώς εγίνανε ''στεφάνια'' μιας Πρωτομαγιάς .. ..ελπίδα να σκορπούν.. και ξεραμένα εκεί να μένουνε..''σημεία αναφοράς''..

Καλείσαι βιαστικά λοιπόν  απ' την αρχή..  ξυπνώντας απ' το ''ληθαργο'' του άγριου Χειμώνα σου .. καλείσαι για να ταυτιστείς..να γίνεις μέρος της κι εσύ αν μπορείς.. σήμερα.. που η φύση ''βάλθηκε'' να βάλει τα ''καλά'' της..σήμερα που εβάλθηκε.. στεφάνια μέσα σου και γύρω σου να πλέξει.. 

Και μη θαρρείς πως είν' γιορτή μονάχα.. ένα ''τραγούδι'' για να πεις..είναι το βάρος τόσης ομορφιάς..της ομορφιάς.. που υπόσχεσαι για άλλη μια φορά.. πως θα την καταχτήσεις και θα αντέξεις..θα την αντέξεις και θα πολεμήσεις για αυτήν..για ένα κόσμο δίκαιο..που στα μπαλκόνια να ονειρεύεται τα λούλουδα μιας Άνοιξης..και μιας Πρωτομαγιάς...

Με λυρισμό στο κείμενο  - Σοφία Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................

Και με ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ.. για την έννοια της Πρωτομαγιάς..και τους αγώνες των εργατών ανάμεσα στους αιώνες..
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ !!! 

χτίστες

Τραγουδάνε οι χτίστες.

Να χτίζεις μη θαρρείς που 'ναι να τραγουδάς ένα τραγούδι.

Είναι μια υπόθεση

κάπως πιο δύσκολη.

Των οικοδόμων η καρδιά είναι σαν μια πλατεία για γιορτές,

λαμποκοπάει,

μα η σκαλωσιά δεν είναι μια πλατεία για γιορτές,

εκεί 'ναι λάσπη κι άνεμος και χιόνι,

τα χέρια που ματώνουν.

Εκεί δεν είναι πάντα φρέσκο το ψωμί,

πάντα ο καφές ζεστός δεν είναι.

Να χτίζεις μη θαρρείς που 'ναι να τραγουδάς ένα τραγούδι,

μα είναι λεβέντες όλο πείσμα οι χτίστες,

κι η οικοδομή ανεβαίνει, μ' έφοδο τον ουρανό κυριεύει,

ψηλά και πιο ψηλά, πάντα ψηλότερα.

Στο πρώτο κιόλας πάτωμα

αράδιασαν τις γλάστρες τα λουλούδια,

και πάνω στα φτερά τους τα πουλιά

τον ήλιο φέρνουνε στο πρώτο μπαλκονάκι...

Ναζίμ Χικμέτ (μετάφρ. Γιάννη Ρίτσου)
........................................................................................