οι ήρωές μου..''σελιδοδείχτες'' της ψυχής μου..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Πόσο πολύ τους ένιωθα..πόσο πολύ με αγγίζαν................
Μικρές-μικρές.. στιγμούλες μοιάζανε ''απρόσεχτες'' που μου γεμίζανε ''κουκίδες'' το φουστάνι της ψυχής μου...
Ναι..ναι..ήταν εκείνοι οι ''δικοί'' μου άνθρωποι..οι άνθρωποι της καρδιάς μου...Μα .. θα θαρρούν πολλοί πως λέω για τους συγγενείς...όχι ..όχι..δε μιλώ μοναχά γι αυτούς.. για κείνους τους αγαπημένους μου μιλώ .. τους διαλεχτούς..που άθελά τους και ερήμην τους..βάλθήκανε να συγγενεύουνε με τη δική μου την καρδιά...

Έρχονται μες στα σκοτεινά..την πόρτα μου χτυπούν.. Με ''παίρνουνε''μαζί τους απ' την καθημερινότητα..που έτσι κι αλλιώς είναι πεζή..αφόρητα πεζή στιγμές- στιγμές..γι αυτό και τους αγάπησα..τους επινόησα συχνά τους ''ήρωές'' μου..καθώς προσπάθησα να ζώ ανάμεσα σ' αυτούς και στους πραγματικούς ανθρώπους..

Ξύπνα μου γνέφουν..''φεγγαρόλουστη'' να νιώσεις..να γενείς.. ξύπνα..να γίνεις για άλλη μια φορά..να γίνεις κόρη της Σελήνης.. να ονειρευτείς.. μη φοβηθείς...μαζί ..παρέα αντάμα εκεί στα σκοτεινά...μαζί θα περπατάμε...Γεμίζουνε το βλέμμα μου.. κλέβουνε το θολό το δάκρυ μου...στο μάγουλο με αγγίζουνε.. αέρας μοιάζει ουράνιος..το χάδι των ματιών τους.. Νύχτες ατέλειωτες ''μοναχικές'' μαζί σας εταξίδεψα ..μέσα από τα ταξίδια μου με τις σελίδες των βιβλίων σας..με ανεβάσατε στους ουρανούς  ..κι ύστερα πάλι απρόσμενα με φέρατε στη Γη..

Γονατιστή μπροστά τους στέκομαι...πάντα η ευαισθησία τους με λύγιζε ..πάντα θα με λυγίζει...Τους παίρνω μια αγκαλιά σφιχτή.. απαλή..προσεχτική..μη και τους ''τσαλακώσω''..είναι εύθραυστη η δική τους η ψυχή..και γίνεται ευάλωτη...δε θέλω τις ''κουκίδες'' που ζωγράφισαν επάνω στο φουστάνι μου...μη και τις ξεθωριάσω.. Οι ''ήρωές'' μου οι μοναδικοί..οι ατσαλάκωτοι..οι ξεχωριστοί..μα και οι τσαλακωμένοι..εκείνοι που είχανε μιλιά πιο δυνατή..κι από 'ναν όχλο ολάκερο..και συντροφιά ποιοτική..τα βράδια μου  κρατούσαν..λαμπιόνα που αιωρούνται στο ουράνιο ..στο έναστρο στερέωμα.. ''πυγολαμπίδες'' να φωτίζουνε..οι ''σελιδοδείχτες'' μου των ωραίων ιδεών..να παραμένουν της ψυχής μου...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................