''φυσάει'' ναι..στα σταυροδρόμια του κόσμου - της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Καμύλ Πισαρό- Γάλλος ζωγράφος 1830- 1903

Στις μέρες μας πλήθυνε το κακό και οι ''ανέμοι'' δε φυσούν απλά μονάχα..λυσσομανούν και παρασέρνουνε στο διάβα τους..ψυχές ..λαούς..χαρές ..ζωές.. που μοιάζουνε τιμή πια να μην έχουν.. Κοιτάζω γύρω μου..μέσα στη χώρα μου..κοιτώ τους γυρολόγους γύρω μου..μα και τους πεινασμένους...Σφίγγεται το ''στομάχι'' μου από την μεγάλη ανατροπή..που τις ζωές τις καταστρέφει..Στρέφω παραδίπλα και το βλέμμα μου..και βλέπω να ξεβράζει η θάλασσα ψυχές κατεστραμμένες...

Και ναι..φυσάει.. λυσσομανάει ο ''άνεμος'' εκεί παντού.. που η ειρήνη χάθηκε..φυσάει αδυσώπητα στα σταυροδρόμια του πολέμου..Δεν ξέρω πότε ήμουν πιο δυστυχής..τότε που με τα αθώα μάτια μου κοιτούσα μοναχά τις ομορφιές..και γύρναγα την πλάτη στο κακό και στη μιζέρια..ή τώρα που τον κόσμο ένιωσα..που εκατάλαβα πως πίσω απ' το φαίνεσθαι κρύβεται η μεγάλη αλήθεια αυτού του κόσμου ?

Είναι δυνατοί και αδυσώπητοι οι αέρηδες..ξεφύγανε από παντού..από τα σταυροδρόμια όλου του κόσμου..και ''ορμήσανε'' στις πόλεις στα στενά..σαρώνουνε στο πέρασμα ιδέες και προγράμματα..αφήνουνε συντρίμια πίσω τους..και δίχως πλέον λύπηση και δάκρυα απ' τους μασκαράδες που κρατούν..τις τύχες όλου του κόσμου..

Έπαψαν να μου αρέσουνε οι δυνατοί οι άνεμοι..μεγάλωσα και πεθύμησα..ένα αεράκι μαλακό..και ούριο..ένα αεράκι.. που να κουβαλάει μέσα του..φροντίδα για τον άνθρωπο..και ειρήνη για να ζει...Δεν τις αντέχω πλέον τις εικόνες των ''νεκρών'' μα και των ζωντανών νεκρών..που τα χέρια απελπισίας μου απλώνουν .. Πλήθος.. που σαν ποτάμι που κυλά..τα απλωμένα  χέρια.. Φυσάει..ναι..μα λέω ..δε μπορεί..φυσάει και ιδέες..και αφυπνίζει συνειδήσεις και το νου..δε γίνεται ..δεν του επιτρέπεται ..σε αποκαϊδια του ανθρώπου..  δεν του πρέπει για να ζει...
 
  Δοκίμιον - Σοφίας Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................