# τα σκαρπινάκια μου τα πάλιωνα νωρίς#

Τα σκαρπινάκια μου τα Καλοκαιρινά τα πάλιωνα στα γρήγορα.. νωρίς..Με μάλωνε η μάνα μου..μ' 'επιανε απ' τις κοτσίδες μου και μου 'λεγε ο κύρης μου  δεν ημπορεί κάθε φορά παπούτσια να αγοράζει..εφτά ήταν τα ''στόματα'' και τόσοι νοματαίοι για να θρέψει..Μ' έλεγε αγοροκόριτσο..μα ούτε που με ένοιαζε..ούτε που δάκρυ έβγαζα ..της το 'σκαγα και έτρεχα..μαζί με τ' άλλα τα παιδιά.. αγόρια και κορίτσια.. στου βάλτου στα ποτάμια..Eίχανε ''κρυμμένους'' θησαυρούς ..γνώσεις και εμπειρίες στη ζωή ανεπανάληπτες..που σαν τις έχανα στην ώρα τους..ποτέ ξανά δε θα τις συναντούσα..ποτές μου δε φοβήθηκα τη γνώση τη σοφή..μιας φύσης και ανθρώπων της..της ύπαιθρος.. που απλόχερα αληθινής   ζωής προσφέρανε κομμάτια..

Ένας κόσμος ολάκερος.. ο σκληρός ο κόσμος του χωριού..μα και γλυκός συνάμα..ήχοι των γρύλων και των τριζονιών..του τζίτζικα που ξέμενε στα δέντρα τραγουδώντας..Ήχοι του πλανόδιου ψαρά .. του αγαπημένου μας παγωτατζή..και μυρωδιές της ρίγανης.. των φρέσκων πεπονιών..Κι εσύ περίμενες να κάθομαι και να φυλάω τα σκαρπινάκια μου..μην τύχει και παλιώσουν?  Ατσαλώνει τα κορμιά τα παιδικά..ακονίζει το μυαλό η ελευθερία της επιλογής.. μέσα στους όμορφους λειμώνες..Σκαρφίζεται ο παιδικός ο νους.. στιγμή δεν αδρανεί..παιδί ελεύθερο μικρό..ελεύθερος πολίτης και μεγάλος.

Καθώς λαβώσανε τον ουρανό η φτώχεια γύρω μας απλώνεται καθημερινά..μας το μηνάνε τα ραδιόφωνα..το λένε τα τραγούδια..για τα καρβέλια μας τα λιγοστά μιλούν..για τα παιδιά μιλούν που πλέκουνε της Ειρήνης τα Μαγιάτικα στεφάνια..κι εμείς που σε παλάτια δεν εγεννηθήκαμε το ξέρουμε από όλους πιο καλά..χειρότεροι οι ληστές ονείρων..και οι άρπαγες απ' το μισό το μοιρασμένο το καρβέλι...

''Λιώνουν'' σκαρπίνια οι παιδικές ψυχές..φυτρώνουνε στη θέση τους ..λουλούδια όμοια με λευκά φτερά πα στα πατούμενα.. καρποί στην κεφαλή τους.. Μεγάλωσα μανούλα μου και πια δεν με μαλώνεις..τα βρήκα πεταμένα μες στον αχυρώνα μας..τα  ''φόρεσα'' και έτρεχα στα απέραντα..με τα ηλιοτρόπια λιβάδια..μα ξύπνησα και ήμουνα σιμά σε σε..κρατώντας σου το χέρι....Μια ελπίδα μέσα μου ''εφύτρωσε''..άραγε θα 'βγαζαν φτερά τα πόδια μου..αν ξαναφόραγα εκείνα τα παλιά μου τα ''σκαρπίνια'' ?

 ''τα σκαρπινάκια μου τα πάλιωνα νωρίς'' - Δοκίμιον Λυρικόν -σμιλεύτηκε από την Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................