ΤΑΚΗς ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟς- Γοργόνα...

Ξαπλώνει ανάσκελα

πάνω σε λαμπερά φύλλα

με ξεβρασμένα φύκια

ζωγραφίζει διαδρομές.

Λιάζεται αμέριμνη στο βράχο

ξέπλεκα τα μαλλιά της

σαν χρυσαφένια μέδουσα

χορεύουν χείλη, κυματίζουνε χαμόγελα

κρατάει την άκρη της κλωστής στα δόντια της.

Μαγεύει τις φωνές των κυμάτων

ανοίγει την αγκαλιά της

ξυπνάει τα βότσαλα

τρυπώνει στ’ απροστάτευτο νησί μου

μ’ άσπρο κοχύλι την καρδιά μου σκίζει.

Το βλέμμα της σκεπάζει την ορμή μου

κάθε σταγόνα της κυλάει, ξεχειλίζει

σφουγγάρι απλώνει ως και των ποδιών τα δάχτυλα

καταποντίζομαι χωρίς αναπνευστήρα.

Μικρά ψαράκια κολυμπάν στα φρύδια ανάμεσα

με τα μαλλιά της τυλιγμένα στο λαιμό μου

γεύση αλήθειας γυαλισμένης στην ανάσα της

σκιά σελήνης, όπως μου έμαθε τον ήλιο

.............................................................................................................................................................