''πεθυμιές''...της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Ζωγράφος: Monica Carretero

 Πιότερο απ' όλα που πεθύμησα σ' εκείνα του Καλοκαιριού..είν' η ξυπολησιά μου...σαν το μελίσσι που σε πανηγύρι γύρης χύνεται.. μικρά παιδιά και νέοι και γέροι..ο καθένας να γευτεί..λίγο για να ''φορέσει'' Καλοκαίρι..να ζεσταθούν τα δάχτυλα απ' το καυτό το χώμα..να νιώσουνε την κάψα του..πριν έρθουν και προλάβουνε οι αέρηδες οι δυνατοί..τ' Αυγούστου τα μελτέμια..με βήματα να οδηγήσουνε στου Φθινοπώρου τις βροχές και τα ''χρυσά'' τα φύλλα...

Ένα πανηγύρι αλλιώτικο..ο ήλιος είν' στα κέφια του..εκείνα τα μεγάλα..Βιβλίο της μνήμης μου ''χρυσόδετο'' ..γεμάτο χρώματα παλέτας είν' Καλοκαιριού....το πράσινο των κάμπων του μικρού χωριού.. μα και το μπλε της θάλασσας που ήταν η κρυφή λαχτάρα μας και το ''γευόμασταν'' όχι τόσο συχνά..μα αληθινά..γεμάτο ζαβολιές ... παιχνίδια του νερού..δροσιές και στάλες του κορμιού..
Στης << ευτοπίας>> μου το καταφύγιο αδιάκοπα..αδιάλειπτα ..θαμώνας επιστρέφοντας να γίνομαι ποθώ...οι πεθυμιές.. καράβια με πανιά αβούλιαχτα..μες στου μυαλού τις θάλασσες στο χρόνο παραμένουν...

πεθυμιές - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................