παραδώσω εγώ.. σαν πως τον ονειρεύτηκαν τα μάτια σας..τα βράδια τα υποσχόμενα της αστροφεγγιάς τα βράδια..να δικαιολογηθώ δεν μου επιτρέπεται.. προσπάθεια στα όρια χρειάζονταν..τοίχους να σπάσω πέτρινους.. μα τα εργαλεία ευλύγιστα..ανίκανα εστάθηκαν.. στους κήπους με τα ''ρόδα τα αμάραντα'' για να σας οδηγήσω..
Τις ουτοπίες μου αγκάλιασα..οι αγώνες μου.. θα αναρωτιέμαι αδιάλλειπτα αν ακουμπήσανε εκείνα τα φτερά σας..ονείρων που να μοιάζουνε σοφά και βιωμένα..ζωών να περικλείουνε από όλα τα ποτά..εκείνα τα μεθυστικά..μα και τα γλυκόπικρα σαν φάρμακο που μοιάζαν...μα είμαι άνθρωπος κι εγώ κι όχι Θεός..γι αυτό και ταπεινά ..''συμπαθάτεμε'' παιδιά ..χάρη σας το ζητώ....
''συμπαθάτεμε''..- Σοφία Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου