''Καθώς μικραίνει το.. ''για πάντα''

φωτο : από το διαδίκτυο

Να μου κρατάς σφιχτά το χέρι μου..
μικραίνει το ''για πάντα''..
τα χνάρια να πατάμε που αφήσαμε
στην παραλία την απόμερη
που στην αλμύρα της λουστήκαν τα κορμιά.
Κοντεύει Καλοκαίρι..και
η ''συννεφιά ετούτων των καιρών'' 
σταλάζει φόβους..λες  και
είν' Φθινόπωρος καιρός..
σταγόνες και μας βρέχουν..

Δε σου ζητάω στη Χαβάη να με πας..
στης ακυβερνησίας τη θάλασσα  
την ψάθα μας να απλώσουμε..
στο αφρισμένο κύμα..
στο απέραντο γαλάζιο 
της ψυχής σου να βραχώ..
να κολυμπήσω..στα βαθιά.. 
να νιώθω το ζεστό σου το κορμί.. 
που τις ''φλογίτσες'' πόθου μου 
ακόμα τις φωτάει..
πάει καιρός που δεν εσμίξαμε
στον ουρανό μου η Πανσέληνος εκρύβη. 

Έλα κοντά μου ...
μη δειλιάσεις  να ξεγυμνωθείς..
το πιο όμορφο απ' όλα μας τα ξεγυμνώματα
ετούτο της ψυχής μας...
Έτσι σαν δυο μικροί Θεοί 
στο ψέμα το ηδονιστικό σου ν' αφεθώ..
ενάντιο στο λιγοστό 
το χρόνο του ''για πάντα''
ψιθύρισέ μου μια φορά
τη λέξη αυτή τη μαγική..
κι ας κλείσω και τα μάτια
γλυκό του νου..το σαρκικό παιχνίδι 
τ' αναπάντεχο να ονειρευτώ
καθώς μικραίνει το ''για πάντα''

''Καθώς μικραίνει το ''για πάντα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................