οι αγάπες που μας εσημάδεψαν
παιγμένες παρτιτούρες αυτοσχέδια
πίσω απ' τα παραθύρια τα κλειστά
σαν τρεμοπαίζουνε στις γρίλλιες τους
ολόγιωμες τις κάμαρες φαντάζουν..
Ψηλά εστάθη τ' άστρο τ' ασημόφωτο
μου γνέφει και μου κρένει..
όλα είναι πλάνη ένα ξεγέλασμα..
η μόνη αλήθεια η αγάπη μας
η κορωνίδα των πηγών
η αγάπη που μας άνθισε
όντας συνέταιρο στα εύρετρα
έχριζε την ψυχή σου....
Αγάπη..αρρώστεια είν' και γιατρικό
στα έγκατα του βράχου της καρδιάς
στάλα τη στάλα το λαγήνι της γιομίζει
δροσοσταλιές..
στα άνυδρα τα βράχια της κατρακυλά..
πηγάδια..λίμνες..θάλασσες
λατρείας μας γιομίζει.
Η εσωτερική μας μοναξιά
αντλεί..πηγάζει ύδωρ γιατρικό
αγάπης ύδωρ το βαφτίζει
λούζεται ..εξαγνίζεται..
φορεί φουστάνι χασεδένιο..καθαρό..
φουστάνι λουλουδάτο
στολίζει και την κεφαλή
κορώνα λες βασιλική
στεφάνι γιασεμένιο ..
Τα λύτρα ακριβά του αναζητητή
στης εύρεσης του κλέφτη της αγάπης..
πληρώνει όσο- όσο στην τιμή
στη φυλακή της..της αγάπης να κλειστεί
σαν κάκτος μια φορά για να ανθίσει...
''ΤΑΞΙΜΙΑ ΜΑΓΕΜΕΝΑ ΟΙ ΑΓΑΠΕς ΜΑς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου