''ΦΡΕΓΑΤΕς ΟΙ ΣΕΛΙΔΕς ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ''

Στων βιβλίων τα ταξίδια εχάθηκα

επόνεσα τα μάτια μου
το νου επροσπάθησα απ' τα μικράτα μου
καθώς ετράνευα σε τάξη να τον βάζω...
τις λέξεις όλες να χωρεί

μα αυτό που εκατάφερα θαρρώ 
ήταν να κρύψω μέσα μου ένα παιδί
φρεγάτες με πανιά να ζωγραφίζει..
στις τρικυμίες να ξανοίγεται..
στον πόλεμο για τη ζωή
αντίσταση σε μάχες να προβάλλει..

να αντιλαμβάνεται χωρίς θολούρα
δίχως συννεφιά τη σκόνη μες στα χρόνια..
να μελετά σοφά..να προσπερνά
στο βόγκο της ασχήμιας να κωφεύει
στης ματαιοδοξίας της αλόγιστης
στης νόησης στης φτώχειας την κακομοιριά
των κούφιων ντενεκέδων με κατράμι..

Σκληρό πράγμα να αντιλαμβάνεσαι
το πήγαινε και το έλα των ανθρώπων..
σκληρό πολύ να αντιλαμβάνεσαι
το ανούσιο αλισβερίσι τους 
τα βρώμικα τα βράδια..
μα είναι θεϊκό να αντιλάμβάνεσαι
το μαγικό στο βλέμμα τους..
μία σπίθα..μία αναλαμπή..
μία ανεξάντλητη προοπτική φωτός..
στο άρωμα αγάπης των ανθρώπων...
Είν'  τα βιβλία μου οι δάσκαλοι
της ψυχής μου επαναστάτες..γητευτές..
μες στις κιτρινισμένες τις σελίδες τους
απάγκιασα σε Ειρήνης αγκαλιά...

''Φρεγάτες οι σελίδες με ταξίδεψαν'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,