''μυρωμένοι κρίνοι..

Στο κλειδωμένο το συρτάρι μου

φύλαξα λίγα σκόρπια πέταλα

από τους μυρωμένους κρίνους που εμοίρασε ο παπάς

σαν τέλειωσε ο Επιτάφιος

να μου θυμίζουνε τα χέρια που τις μάζεψαν

 μια Άνοιξη ήταν μακρινή θαρρώ..θυμάσαι?

έξω απ' το μοναστήρι των Ταξιαρχών

πρόσφορο ελάχιστο μου εψιθύρισες

για τη Θυσία του Μεγάλου Οραματιστή

να μου θυμίζουν την βαθείαν σου ενσυναίσθηση

να μου θυμίζουνε εσένα..

ξεράθηκαν στα χρόνια..εμαράθηκαν

όχι η μοσχοβολιά τους....

κρατούν τη μυρωδιά σου της ψυχής

το άρωμα κρατούνε απ' τα μύρα του Χριστού

θυμίζουν πως μυρίζει η αγάπη..

 

''μυρωμένοι κρίνοι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,