αισιοδοξία και δύναμη προορισμένες είναι αυτές , μες στην ψυχή μας να φυτεύουν.....
Το βλέπαν οι σοφότεροι πως η καρδιά τ' ανθρώπου εγονάτιζε στις δυσκολίες ...στα πεσίματα...στα γονατίσματα τα καθημερινά, που ο πόνος γύρω εσκορπούσε....
Ελπίδα νόμιζα πως της δώριζαν με τα ελπιδοφόρα τα διηγήματα αυτά....
Κι ύστερα ήρθε η στιγμή που όλα μέσα μου ανατραπήκαν....
Κοίταξα γύρω μου και είδα...πως τη ζωή αντιγράφουνε στα παραμύθια και στα θαύματα και στα σοφά τα λόγια αυτά.....
Γιατί η ζωή...δώρο ανεκτίμητο Θεού...μεγάλη φαντασία έχει....
Ίσως η μεγαλύτερη απ' ότι ο νους τ' ανθρώπου μπόρεσε ποτέ να σκαρφιστεί....
Οι Σταχτοπούτες και οι Δράκοι και οι Κύκλωπες...καθώς και οι Σειρήνες γύρω μας ...ανάμεσά μας...μέσα μας και κατοικούν.....
Τα γεγονότα έρχονται μπροστά μας και απλώνονται , να μας θυμίσουν πως το παραμύθι και το όνειρο , που η καρδιά προσμένει....και εύχεται να της συμβεί...μες στην καρδιά και κάποιου άλλου κατοικεί.....
Ποιά δύναμη...ποιό χέρι είναι αυτό, που τα νήματα της ζωής μας τα κινεί...ποτέ κανείς του δεν το έμαθε κι ούτε και το υποψιάστηκε ποτέ......
Είν ' η μαγεία του απρόοπτου , που η ζωή μας πλέκει ...υφαίνει...και μας παρουσιάζει , σαν θα σημάνει η ώρα η σωστή....
Αρνητής εσύ κι αν πάντα ήσουνα και των παραμυθιών και των θαυμάτων, που συμβαίνουν εδώ στη Γη...έρχεται μια τόση δα στιγμή που τις κατασταλαγμένες σου τις θεωρίες αθετεί και ανατρέπει.....
Αμήχανα κοιτάς να απλώνεται ένας καμβάς καινούριος , άγνωρος και σε καλεί τις βελονιές σου να προσθέσεις....
Είναι να βρεις τότε τη δύναμη, το κέντημα να θέλεις να ομορφύνεις....
Να μη διστάσεις να κεντήσεις πάνω του , όσα η καρδιά ονειρευόταν και ποθούσε...
Ίσως η ζωή δεν έχει άσπρα άλογα με ιππότες να κατέβουν, μα αν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά τα έχεις....ν' αφουγκραστείς αν θα μπορείς....ιππότες θε να δεις να έρχονται και τη ζωή σου να αλλάξουν...
Είναι αυτοί οι αληθινοί οι άνθρωποι...που την καρδιά σου με ένα βλέμμα την κερδίζουν....
Σοφία Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Στον τελευταίο σταθμό ...ο Σεφέρης λέει :
<< Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές..είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα >>
Ποιός από μας στ' αλήθεια δεν θάθελε να πιστέψει στο παραμύθι...και ποιός θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό ?
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου