«Αν δεν θέλω σεξ είμαι ανέραστη ή λεσβία, αν θέλω σεξ είμαι τσούλα. Αν
το κάνουμε αμέσως είμαι εύκολη, αν το καθυστερήσω το παίζω δύσκολη. Αν
μείνω έγκυος είμαι ηλίθια, αν κάνω έκτρωση είμαι ανήθικη. Τι διάολο
είμαι;»
Λύο Καλοβυρνάς
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Χαίνηδες - Συνταγές μαγειρικής..
Από μικρή τής άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει
με τη μαγειρική,
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και δίναν στο φαΐ της
μια γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δεν είχε ταίρι
ν’ αλλάξει μιαν ευχή,
να χαμηλώσεις τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η πλάση
ξανά απ’ την αρχή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός, και σκόρδο μια σκελίδα,
να `φεγγε μιαν ελπίδα
στα μάτια τα μελιά,
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
να `νιωθε ένα χάδι
μια μέρα στα μαλλιά.
Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,
που `κανε το φευγιό της
να μοιάζει με γιορτή,
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,
ολόιδια με κείνα
που είχε ονειρευτεί.
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή.
Στίχοι:
Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική:
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης & Γιώργος Μανωλάκης
Χαίνηδες - Συνταγές μαγειρικής..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Και ναι μπερδεμένες οι γυναίκες ακόμα και σήμερα...
Γυναίκες εργαζόμενες...γυναίκες..ελεύθερες κατά τα λεγόμενα πάντα της κοινωνίας...
Γυναίκες εγκλωβισμένες στα ταμπού της συντηρητικής νοοτροπίας που καταβροχθίζει επιθυμίες και θέλω ανθρώπων που διψούν για ζωή...
Ανέραστες γυναίκες και δυστυχισμένες...που τον έρωτα τοποθετήσαν σε καλούπια ...που αυτός ποτέ του δεν χωρά...
Γυναίκες κακιασμένες τελικά...που η χαρά έπαψε επίσκεψη σ' αυτές να κάνει...
Το σεξ ...κι ο έρωτας και η αγάπη ...απαγορευτικές οι λέξεις... για τις καταπιεσμένες, ανέραστες γυναίκες...
Ένα τραγούδι τόσο αληθινό... δίνει την έκταση της μοναξιάς τους..και της φλόγας που τις καίει τελικά....
Σοφία Θεοδοσιάδη...
Λύο Καλοβυρνάς
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Χαίνηδες - Συνταγές μαγειρικής..
Από μικρή τής άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει
με τη μαγειρική,
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και δίναν στο φαΐ της
μια γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δεν είχε ταίρι
ν’ αλλάξει μιαν ευχή,
να χαμηλώσεις τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η πλάση
ξανά απ’ την αρχή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός, και σκόρδο μια σκελίδα,
να `φεγγε μιαν ελπίδα
στα μάτια τα μελιά,
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
να `νιωθε ένα χάδι
μια μέρα στα μαλλιά.
Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,
που `κανε το φευγιό της
να μοιάζει με γιορτή,
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,
ολόιδια με κείνα
που είχε ονειρευτεί.
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή.
Στίχοι:
Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική:
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης & Γιώργος Μανωλάκης
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Και ναι μπερδεμένες οι γυναίκες ακόμα και σήμερα...
Γυναίκες εργαζόμενες...γυναίκες..ελεύθερες κατά τα λεγόμενα πάντα της κοινωνίας...
Γυναίκες εγκλωβισμένες στα ταμπού της συντηρητικής νοοτροπίας που καταβροχθίζει επιθυμίες και θέλω ανθρώπων που διψούν για ζωή...
Ανέραστες γυναίκες και δυστυχισμένες...που τον έρωτα τοποθετήσαν σε καλούπια ...που αυτός ποτέ του δεν χωρά...
Γυναίκες κακιασμένες τελικά...που η χαρά έπαψε επίσκεψη σ' αυτές να κάνει...
Το σεξ ...κι ο έρωτας και η αγάπη ...απαγορευτικές οι λέξεις... για τις καταπιεσμένες, ανέραστες γυναίκες...
Ένα τραγούδι τόσο αληθινό... δίνει την έκταση της μοναξιάς τους..και της φλόγας που τις καίει τελικά....
Σοφία Θεοδοσιάδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου