''Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός'' ΚΑΒΑΦΗς - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία, και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι, για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν, κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε, βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε· πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, να δούμε τι απομένει πια, μετά τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια. Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία. Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια; Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

ΕΝ ΜΕΓΆΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΑΠΟΙΚΊΑ, 200 π.Χ.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 

............................................................................................................................................................

''Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός''- 

 

της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Επίκαιρο όσο ποτέ το παραπάνω ποίημα του Καβάφη,ένα ποίημα από τη συλλογή των ποιημάτων του που γράφτηκαν από το 1897- 1933.Θα αναρωτηθείτε και θα πείτε πως οι εποχές αλλάζουν...δε μοιάζουν...άλλα τα δεδομένα της εποχής εκείνης...για την οποίαν γράφτηκε το παραπάνω κείμενο...όμως όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν,τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα παραμένουν τα ίδια και μόνον οι αιτίες που τα προκαλούν αλλάζουν...Σε μια χώρα κάθε φορά που βρίσκεται προ των πυλών της Φτώχευσης..όπως είναι η Ελλάδα...είναι χρήσιμο να σταθούμε με σοβαρότητα και περίσκεψη στα λόγια του φολοσοφημένου αυτού ποιητή...

Την ώρα που οι ποιητές μας '''λουφάξανε''' και '' οι άνθρωποι της διανόησης κρυφτήκαν'' γενικά.. και αναρωτιέμαι στ' αλήθεια αν υπάρχουν ακόμα από δαύτους σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο 
τελικά...ή απλώς  δεν ασχολούνται με την κατρακύλα του σημερινού γίγνεσθαι...την ώρα που το μοδάτο προφίλ των προβεβλημένων πολιτικών και μη.. τείνει να καταποντίσει μια ολόκληρη χώρα,ας σταθούμε με σύνεση στα τόσο επίκαιρα,μελετημένα και σοφά λόγια του ποιητή..Μας παροτρύνει να μη ''βιαζόμαστε..γιατί είναι επίκίνδυνο πράγμα η βία''...Ψυχραιμία και σοφή αντιμετώπιση της κατάστασης..χωρίς φανφαρονισμούς και χωρίς κουκουλώματα και φτιασίδια...χωρίς άναρθρες πολιτικές κορώνες παλαιάς κοπής...τύπου Μαυρογιαλούρου...απαιτείται σοβαρότης..

.Κάθε στίχος του παραπάνω ποιήματος,είναι μια ολόκληρη ενότητα προς μελέτη και ενδοσκόπηση του καθενός μας...Δεν ξέρω αν ο καθένας μας έχει αποθέματα νηφαλιότητας πλέον ,καθώς βλέπει στα μάτια του μπροστά να καταποντίζονται όνειρα χρόνων και χρόνων, καταχτήσεις εργαζομένων να διαλύονται,το μέλλον των παιδιών μας να υποθηκεύεται...Μα ναι συμβαίνουν όλα αυτά στα μάτια μας μπροστά..κι εμείς καλούμαστε να τα δεχτούμε ωσάν να μην υπάρχει άλλη λύση...Και ναι.. μπήκαμε σε μια στενωπό που μοιάζει αδιέξοδη...μα στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα...

Ας ομονοήσουν όλοι ,πολιτικοί και πολίτες,ας παραδειγματιστούμε από άλλες χώρες που πέρασαν δύσκολα και τώρα βημάτισαν και ανθούν...Ας σκεφτόμαστε και ας μελετάμε τα γεγονότα που μας περιγράφονται και μέσα από την ποίηση...γιατί εδώ στο συγκεκριμένο κείμενο ο Καβάφης ήταν μια τρίτη ματιά πολύ δυνατή και φιλοσοφημένη,που κατέγραψε την κατάσταση με ματιά αποστασιοποιημένη από πολιτικά τερτίπια και ίντριγκες...

Δεν υπάρχουν αναμορφωτές και αναμορφούμενοι..με την ''στενότατη των λέξεων έννοια''..μα μοναχά πεφωτισμένοι άνθρωποι...μπροστάρηδες στο νου και στις ιδέες...που διψούν να μεταδώσουν...να ''φυτέψουν'' να μεταλαμπαδεύσουν έννοιες ...αρχές...και όνειρα...μα και ''ανοιχτοί'' ''διψασμένοι''για πρόοδο''  πολίτες μιας χώρας.. σκεπτόμενοι και υπακούοντες,όχι τυφλά,μα πειθαρχημένα ,θαρραλέα και κατάματα ανγωρίζοντας τα λάθη τους.. για μια πολιτεία που διψάει αληθινά για να  επιβιώσει...να σταθεί στα πόδια της...να ζήσει τα όνειρά της...να δημιουργήσει...να αφήσει παρακαταθήκη άξιοζήλευτη στις επερχόμενες γενιές...
''Ξεκαβαλείστε'''λοιπόν αναμορφωτές'''από τα ''άλογα'''μα και τα παράλογα της ''εξουσίας'''σφίξτε κι εσείς οι ίδιοι το ''ζωνάρι''κι όλοι μαζί να προχωρήσουμε την ''στενωπό''..και αφού ''βραχούμε'''όλοι..να βγούμε πια στον ήλιο να στεγνώσουμε ξανά...

Aναμορφωτές...ποτέ τους δεν λογίζονται οι καταπατητές ονείρων και λελαητημένων των ζωών των πολιτών..
Αναμορφωτές..μια λέξη μαγική...που κολλάει μόνο στους φωτισμένους...που μοναχά την προσφορά έχουν στο νου...και τα μεγάλα ιδανικά αυτού του τόπου να ανεβάσουν προσπαθούν !!!

Διδάσκει..με το παραπάνω κείμενο,αν και ιστορικός δεν υπήρξε ο Καβάφης,ούτε και επεχείρησε να αναμειχθεί πολιτικά...μα κατέγραψε σαφώς ,αυτά που το μάτι του ποιητή είδε και ενός φιλοσοφημένου μυαλού η αντίληψη κατέγραψε..Κανείς δε μένει αμέτοχος,όταν η φωτιά ζώνει και περικυκλώνει την ''πόλη'''που τον κατοικεί...την ''αποικία'' ή την πόλη που τον φιλοξενεί...την πόλη και την πολιτεία που τον τρέφει..την πόλη.. που ο ίδιος ο πολίτης  της  γεννά ζωή.. ''χαρίζοντάς'' της.. τα παιδιά του ο καθείς !!!

Κείμενο- για την ''Εν Μεγάλη αποικία .200 π.χ'' του Καβάφη- της Σοφίας Θεοδοσιάδη- εκπαιδευτικού.
.............................................................................................................

Κ Καβάφης Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π Χ Πολιτικοί Αναμορφωτές

.............................................................................................................