..από τα δάκρυα των νεράιδων και των ξωτικών, δημιουργήθηκε ο Έβρος...

Πάντα με μάγευε να την κοιτάζω τη ζωή ...τη φύση γύρω μου...με ένα ''άλλο μάτι''...έτσι μέσα από τα παραμύθια και τους μύθους να την καταλαβαίνω πιότερο...κι απ' την σκληρή ..πεζή και άνυδρη πολλές φορές πραγματικότητα...να θέλω να το σκάω...έτσι σαν μια απόδραση στου νου μου τα κιτάπια..

Όχι δεν είμαι μια υπερφίαλη μυθομανής...όχι...απλά την ψάχνω την αλήθεια και την τρυφερότητα μέσα από τις όμορφες εικόνες...που άλλοι άνθρωποι...συχνά πολύ απλοί...μα τόσο ευφυείς...είδαν και παρατήρησαν και μπόρεσαν και στάθηκαν πίσω από τις ορατές και μοναχά στα μάτια μας εικόνες...Γι αυτό μ' αρέσει να την ψάχνω τη μυθολογία εγώ συχνά και να μοιράζομαι μαζί σας ιστορίες...Έτσι για να ξεφεύγουμε άμποτε...να απαλοχαϊδεύουμε τα φύλλα της καρδιάς...που απ' το χαλάζι το αναπάντεχο πολλές φορές...τα ρίχνει κάτω...τα ξεραίνει η ζωή και τα μαδά...

Δώστε την ευκαιρία μόνοι σας εσείς...εις τον πολύτιμο εαυτό σας...τώρα που Καλοκαίρι έρχεται...και στις εξοχές...στους αγρούς..και στα ποτάμια εμείς θα ξεχυθούμε...Είναι πλούσια η πατρίδα μας από ποτάμια και νερά...και καταπράσινα πλατάνια δίπλα τους ...το μάτι μας να το χορτάσουν...να το κάνουν να ταξιδέψει και να ανασχεδιάσει και να ονειρευτεί..Σήμερα εδώ μαζί σας ένα μύθο θα σας φέρω απ' τα παλιά και θα σας πω...από την όμορφη πατρίδα μου τη Θράκη..Έχει ποτάμια όμορφα...με καταπράσινη τη βλάστηση τριγύρω της...μα σήμερα για τον Έβρο ποταμό θα σας μιλήσω εγώ...που μύθοι γύρω από το όνομά του γράφηκαν...και τραγουδήθηκαν συχνά..
Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

 Ο ΕΒΡΟΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ - ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

 Το ποτάμι ονομαζόταν Ρόμβος, ώσπου ο 'Εβρος ο γιος του βασιλιά Κασσάνδρου και της Κροτωνίκης, πνίγηκε για ν' αποφύγει τις συκοφαντίες της μητριάς του Δαμασίππης (της οικογένειας των Λαπιθών) για βιασμό. Την ερμηνεία αυτή μας δίνει ο Πλούταρχος στο έργο τον "Περί ποταμών και όρων" κεφ. 3. Ο Βιργίλιος τον ονομάζει Οιάγριον 'Εβρο. Κατά τον Ησύχιο η θρακική σημασία τον ονόματος 'Εβρος σημαίνει: τράγος βατήρ (βάθρο). Η Άννα Κομνηνή τον αναφέρει ως Εύρο, το ρήμα εύω σημαίνει φλογίζω ενώ αύω = ανάβω. Εύρος σημαίνει και ανατολικός άνεμος, σφοδρός και συχνά Θερμός. Ο Αλκαίος τον αναφέρει ως "κάλλιστού ποταμών". Επίσης αναφέρεται από τους: Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Οράτιο, Αριστοτέλη, Στράβωνα, Ευρυπίδη, Πλίνιο, Μελέτιο κ.ά.

 Στον 'Εβρο κοντά στην Ουσκουδάμα (Αδριανούπολη), λούστηκε ο Ορέστης, ο γιος του Αγαμέμνωνα πού σκότωσε τη μάνα του την Κλυταιμνήστρα, κυνηγημένος από τις Ερινύες και θεραπεύτηκε. Τότε αποφάσισε να χτίσει μια πόλη, πού την ονόμασε Ορεστιάδα, για να θυμάται το μέρος πού βρήκε την υγειά του και γλίτωσε από τις Τύψεις.

Ορφέας και Ευριδίκη - Ζωγράφος - Edward Poytner

Ο πιο γνωστός όμως, σε όλους μας, μύθος, που περιβάλλει τον Έβρο, είναι ο πολύ γνωστός μύθος – θρύλος του Ορφέα και της Ευρυδίκης, που κλείνει μέσα του τον έρωτα και την τραγικότητα του πάθους του.
Τον όμορφο Ορφέα τον κατασπάραξαν οι γυναίκες των Κικόνων (Βακχίδες), γιατί δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά τους. Είχε μείνει πιστός στη μοναδική του αγάπη, τη γυναίκα του, την Ευρυδίκη, που έχασε από δάγκωμα οχιάς. Οι οργισμένες γυναίκες πέταξαν τα κομμάτια του κορμιού του, με κομμένο το κεφάλι και τη Λύρα, στον Έβρο.

Ο τραγικός θάνατος του όμορφου Ορφέα, με τη λύρα του και το πονεμένο του τραγούδι, αναστατώνει ακόμα και το μυθικό θηλυκόκοσμο. Συγκινεί τις Νεράιδες των ποταμών, τις Νύμφες των δασών και όλες τις γυναίκες της Θράκης, οι οποίες, σύμφωνα με την παράδοση, με τα δάκρυά τους δημιούργησαν ρυάκια και χείμαρρους, που χύθηκαν στον Έβρο. Εκείνος πλημμύρισε για πρώτη φορά τότε! Και έκτοτε, ως συλλεκτήριο ποτάμι των δακρύων των γυναικών για τον αδικοχαμένο Ορφέα, πλημμυρίζει συνέχεια.

ΠΗΓΗ: Τα ελληνικά ποτάμια στη Μυθολογία και στη Λαϊκή παράδοση.
........................................................................................................... 

                                       Ο μύθος του Ορφέα
.............................................................................................................