«Αγαπημένη μου γυναίκα, υπέφερα όσο
έγραφα αυτά τα σονέτα, μου προκαλούσαν
πόνο και θλίψη, η ευτυχία όμως που νιώθω
τώρα που σ' τα προσφέρω είναι τεράστια σαν
μια σαβάνα.
Οταν ξεκίνησα αυτό το εγχείρημα,
ήξερα πολύ καλά ότι πάνω στο σώμα των
σονέτων οι ποιητές όλων των εποχών έχουν
σμιλέψει ρυθμούς από ασήμι, κρύσταλλο ή
μπαρούτι.
Εγώ όμως με μεγάλη
ταπεινοφροσύνη έφτιαξα τούτα εδώ τα σονέτα
από ξύλο:τους έδωσα τον ήχο αυτής της
στέρεης, αγνής ύλης και με αυτόν τον τρόπο
πρέπει να φθάσουν στα αφτιά σου.
Περπατώντας μέσα από δάση ή σε παραλίες
δίπλα σε κρυμμένες λίμνες, εσύ κι εγώ έχουμε
κατά καιρούς μαζέψει κομμάτια από φλοιούς
δένδρων, κομμάτια ξύλου που έχουν υποστεί
τις μεταβολές του νερού και του καιρού.
Πήρα αυτά τα μαλακά λείψανα και χρησιμοποίησα
το τσεκούρι, τη ματσέτα και το σουγιά και έκοψα
δεκατέσσερις σανίδες για το καθένα, για να
χτίσω μικρά ξύλινα σπιτάκια, ώστε τα μάτια σου
που λατρεύω και τους τραγουδάω να
μπορέσουν να κατοικήσουν μέσα τους...»
(Οκτώβριος 1959). [Σημ.: οι 14 σανίδες
αναφέρονται στους ισάριθμους στίχους ενός
σονέτου.]
......................................................................................................................................
Πάμπλο Νερούντα σονέτο 17
..............................................................
Ένα από τα 100 ερωτικά σονέτα του Πάμπλο Νερούντα που εκδόθηκαν το 1960, σε απόδοση που βρήκα σε ένα αξιόλογο blog http://gazakas.wordpress.com/page/3/ και μου άρεσε πολύ και τη μετέφερα στο βίντεο. Η μουσική επένδυση είναι το romanza (ανώνυμου) με τον Νότη Μαυρουδή και Παναγιώτη Μάργαρη που βρίσκεται στο άλμπουμ "Cafe de l' art / Vol.4 / Cinema"
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου