Ζουν τη ζωή τους τη μισή στο ψέμμα στηριγμένη...είναι γλυκό το ψέμμα τους που σαν καραμέλλα αυτοί.. ζαχαρωτή...κάθε πρωί την πιπιλάνε...γιατί αντέχουν ...ναι.. μπορούν...ζωή αληθινή...γεμάτη να μη ζουν...παρά σαν τα παράσιτα.. επάνω στους κορμούς κολλάνε...των άλλων δέντρων που τολμήσανε να φυτευτούν...ακόμα και σε έδαφος ξηρό...κι εκεί να προσπαθούν να επιβιώνουν...
Τι βολεψάκηδες...κακόμοιροι.. και αξιολύπητοι θαρρώ ...αυτοί που τη δική τους τη ζωή...αφήσανε από τα χέρια τους να ξεγλιστρήσει...!!!Ζουν καθημερινά μες στο δικό τους το ''κλουβί'' φτερά να βγάλουν δεν μπορούν...είναι αδύναμοι...ανασφαλείς...αξιολύπητοι... το καναβούρι που θα τους πετάξουν περιμένουν..και πως μαζί τους τώρα εσύ στ' αλήθεια να θυμώσεις...? Γίνονται αυτοί παρατρεχάμενοι...γύρω τους δεν κοιτούν...φορούνε παρωπίδες...τους συνανθρώπους τους για μύγες τους περνούν...Ζούνε μέσα στη χρυσόσκονη..στο δικό τους κόσμο τον ''φτωχό του νου'' για άρχοντες και βασιλιάδες μοναχοί τους λογαριάζονται...Υπερόπτες το συχνά ...κολτσίδες και βεντούζες.. μιας ευτελούς αξίας.. της δεκάρας της παλιάς θαρρώ... τους εαυτούς τους θεωρούν μεγάλους μάγκες και καταφερτζήδες της ζωής.. και πάντα μέσα στη χρυσόσκονη..που τη γύμνια τους καλύπτει..πάντα εκεί μέσα στη θολούρα τους ,που τους φαντάζει λαμπερή,μέσα σ' αυτήν καλύπτονται ...βαδίζουν ...τριγυρνούν..
Οίκτο μονάχα νιώθεις για τα ανθρωπάκια αυτά..και είναι άσχημο συναίσθημα...αυτό του οίκτου στους ανθρώπους...
Τι δύσκολο αλήθεια που είναι στη ζωή...κάθε πρωί με θάρρος το είδωλό σου να αντέχεις να κοιτάς εις τον καθρέφτη σου μπροστά !!! Κι αν δε σε φτύνει αυτό το ''είδωλο''τότε είναι που μπορείς και να τολμάς αγάπη να ζητάς...είναι η ώρα ίσως, που κατάφερες πρώτος αγάπη εσύ να καταθέσεις...Γιατί αν πάντα στο νου σου έχεις τον πόλεμο.. και την κατάχτηση...της δόλιας της ζωής σου μοναχά... και του σαρκίου σου..είναι που την ερήμαξες κι αυτήν...και χαμπάρι δεν το πήρες...
Μείνε λοιπόν στο κήπο σου κυρά μου εσύ...και ψάχνε καθημερινά...λουλούδια που μοσχοβολούν...γιατί υπάρχουνε και άνθρωποι ...που δεν τα λένε ανθρωπάκια...Έχουνε πάντα τα παράθυρα ανοιχτά...το φως τις σκέψεις τους για να φωτίζει...Δεν μπλέκονται σε ίντριγκες...ποτέ τους δε συνωμοτούν με το δόλιο και το κακό...ψάχνουνε το μπροστά από αυτούς...το κυνηγούν...και τρέχουν να προλάβουν τη ζωή...χωρίς των άλλων τις ζωές να υποβλέπουν και να καταστρέφουν...Έχουνε πάντα στάση ακριβή και συνεπή των λόγων και των πράξεών τους..
Μη φοβηθείς ποτέ για τα τασαλακωμένα σου προσωρινά φτερά...γιατί μια πεταλούδα εσύ...που πάντα τα φτερά χρωματιστά τα έχεις...και τα λόγια τα άληθινά και τα από καρδιάς,ξέρεις να ξεχωρίζεις...Ξεχύσου μες στους κάμπους τους ολάνθιστους... ξερίζωνε τα ''ζιζάνια'' και ψάχνε για τα ''άνθια''... Είναι δύσκολοι οι καιροί...αγρίεψαν οι άνθρωποι...γίναν ''ανθρωποφάγοι''μα πιότερο από όλους μας αυτά τα ''ανθρωπάκια''κι όλη τη μέρα μια μουσική ακούν...που άλλοτε σαν ψίθυρος.. κι άλλοτε δυνατά.. τους λέει πρόσεχε...εσένα και το τομάρι σου...είσαι ο άρχοντας εσύ...με το ''εγώ''και το ''εγώ'' σου... πρόσεχε...μην μοιράσεις ούτε ένα ψίχουλο...από την άνομβρη καρδιά σου...Φύλαξέ την θα σου χρειαστεί...γιατί εκεί στον άλλο κόσμο που θα πας...πολύτιμη τροφή για τα σκουλήκια που συναναστράφηκες...τέτοια τροφή θα γίνεις...
Προσπέρνα τους λοιπόν κυρά μου εσύ χωρίς θυμό..με αδιαφορία κοίτα τους..την προσοχή σου δεν αξίζουν...Γιατί τιμή θα το θεωρήσουνε..μαζί τους σαν ασχοληθείς...
Έτσι κι αλλιώς στ' αυτιά σου ακόμα αντηχεί..αυτό που έλεγε η γιαγιά σου :
<<Ο όμοιος στον όμοιο..και η κοπριά στα λάχανα..πουλί μου>>
άνθρωποι και ανθρωπάκια - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................
Birdy - People Help The People [Official Music Video]
Οι Άνθρωποι Βοηθούν Τους Ανθρώπους (Oi Anthrwpoi Voithoun Tous Anthrwpous)
Ο Θεός ξέρει τι κρύβεται σε αυτές τις αδύναμες και μεθυσμένες καρδιές
Υποθέτω πως φίλησες τα κορίτσια και τα έκανες να κλάψουν
Αυτές τις σκληρά αντιμέτωπες βασίλισσες της κακοτυχίας
Ο Θεός ξέρει τι κρύβεται σε αυτά τα αδύναμα και βουλιαγμένα μάτια
Ένα φλογερό πλήθος από σιγασμένους αγγέλους
Που δίνουν αγάπη και δεν παίρνουν τίποτα πίσω
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Οπότε αν είσαι νοσταλγός, δώσε μου το χέρι σου και θα το κρατήσω
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Και τίποτα δεν θα σε παρασύρει προς τα κάτω
Και αν είχα μυαλό, και αν είχα μυαλό
Θα ήμουν σκληρή σαν πέτρα και πλούσια σαν τους κουτούς
Αυτό έστρεψε όλες αυτές τις καλές καρδιές μακριά
Ο Θεός ξέρει τι κρύβεται σε αυτό τον κόσμο των μικρών συνεπειών
Πίσω από τα δάκρυα, μέσα στα ψέματα
Εκατοντάδες ηλιοβασιλέματα που αργοπεθαίνουν
Ο Θεός ξέρει τι κρύβεται σε αυτές τις αδύναμες και μεθυσμένες καρδιές
Υποθέτω πως η μοναξιά ήρθε χτυπώντας την πόρτα
Κανείς δεν χρειάζεται να είναι μόνος, σώσε με
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Οπότε αν είσαι νοσταλγός, δώσε μου το χέρι σου και θα το κρατήσω
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Και τίποτα δεν θα σε παρασύρει προς τα κάτω
Και αν είχα μυαλό, και αν είχα μυαλό
Θα ήμουν σκληρή σαν πέτρα και πλούσια σαν τους κουτούς
Αυτό έστρεψε όλες αυτές τις καλές καρδιές μακριά
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Οπότε αν είσαι νοσταλγός, δώσε μου το χέρι σου και θα το κρατήσω
Οι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους
Και τίποτα δεν θα σε παρασύρει προς τα κάτω
Και αν είχα μυαλό, και αν είχα μυαλό
Θα ήμουν σκληρή σαν πέτρα και πλούσια σαν τους κουτούς
Αυτό έστρεψε όλες αυτές τις καλές καρδιές μακριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου