.Όλη μέρα ετραγούδαγε ψιθυριστά ..τραγούδια που σαν κλάμα και σαν μοιρολόι ,όχι μανιάτικο και φωναχτό, μα μοιρολόι πνιχτό και ήσυχο ,που την καρδιά τρυπά...Τη ρώταγα μικρό παιδάκι εγώ σαν έβλεπα τα μάτια της τα υγρά...κι εκείνη μου απάνταγε και μούλεγε τετράδιο να πάρω και τα στιχάκια της να καταγράφω,γιατί έρχονται από τον Πόντο ,από πολύ μακριά κι είναι βγαλμένα απ' της καρδιάς της τα κιτάπια..Κι εγώ την ακολούθαγα την ορμήνεια της αυτή και από τότε μες στης ψυχής μου το τετράδιο τα φύλαξα κι ας γδέρνουνε τα ανθρώπινα τα λάθη και τα ''φονικά'' και δεν στέκομαι στους άνθρωπους που τάκαναν ,γιατί κι αυτοί βαλτοί μα και θύματα συγχρόνως αν και θύτες ήταν,μιας πολιτικής και ταχτικής ,όχι μονάχα της Τουρκίας και του κράτους τους ,μα και των άλλων των κρατών..των αρπαχτικών και των διαχειριστών της πολιτικής,των μεγάλων των δυνάμεων του μεγάλου και τόσο μικρού και μάταιου τούτου κόσμου...Έτσι λοιπόν μικρούλα μου κι εγώ ξεκίνησα μου είπε :
<< Έφυγα από την Κερασούντα μου ένα πρωί και με τον πάππο σου επήγαμε στην Τραπεζούντα...κι από κει ταξίδι αρχινίσαμε πολύ μακρινό,για μια πατρίδα που δεν ήξερα κι ούτε ποτέ μου την ματάδα.Εγώ κορούλα μου από μικρή ταξίδια ονειρευόμουνα,μα όχι ταξίδια του διωγμού,από τον τόπο που γεννήθηκα την αγαπημένη μου την Κερασούντα.Αγκαλιά με τον μικρούλη μου, το Χρήστο μου 5 μηνών μωράκι και τον όμορφο πατέρα σου τον Ηλία μου, εβρέθηκα στο λιμάνι ένα πρωί, ταξίδι για το άγνωστο να ξεκινήσω,ταξίδι που δε διάλεξα μονάχη μου και με το σύντροφό μου,μα ταξίδι που μου επέβαλλαν αγρίως και εκβιαστικά οι θύτες μου και θύματα συγχρόνως ,οι μέχρι πρότινος γειτόνοι μου οι Τούρκοι..
Μα πάντα μες στη μνήμη μου κορίτσι μου μικρό,εκεί θα μένει η στιγμή,σ'εκείνο το λιμάνι της Τραπεζούντας της όμορφης,εκεί θα μένει χαραγμένη η στιγμή.. που το μωρό μου θάφτηκε απρόσμενα ,ολοζώντανο στης θάλασσας τα κρύα τα νερά..καθώς από τον πανικό,την αγωνία και το σπρώξιμο όλων των συγχωριανών μου στο βαπόρι να ανεβούν και όπου φύγει - φύγει ,για να γλιτώσουν και απ' τη χατζάρα να σωθούν.. του βρώμικου χεριού του ''εχθρού'',παρέσυραν και άδειασαν την αγκαλιά μου από το μωρό...Κι έγινε η θάλασσα του λιμανιού της Τραπεζούντας μας, ο τάφος ο παντοτινός του άμοιρου μωρού μου...
Έτσι θυμάμαι εγώ ψυχή μου τον ξεριζωμό από τη μακρινή πατρίδα μου την Κερασούντα το 1922..σαν ανεβήκαμε επάνω στο παπόρο..και μ' έφερε στην Ελλάδα μας...την άγνωστη πατρίδα μου ως τότε..Τι να σου λέω τώρα εγώ πουλάκι μου...γιατί η καρδιά μου ολημερίς τραγούδια ζωργραφίζει στο τετράδιο της ζωής !!!
Σαν μεγαλώσεις και γενείς κορίτσι Ροδαλένια μου μικρή,ποτέ να μην ξεχάσεις...όχι για να μισείς..μα να θυμάσαι πως οι άνθρωποι γίνονται ''θεριά''μπροστά στο δικό τους το συμφέρον...
.Έτσι ξεριζωθήκαμε εμείς !!!>>
( Απόσπασμα από τη ζωντανή αφήγηση της γιαγιάς μου της Σοφίας.. )
Κείμενο -Μνήμη μου σε λένε Πόντο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................
Η Γενοκτονία του Ποντιακού ελληνισμού.
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η γενοκτονία των Ποντίων έλαβε χώρα κατά την περίοδο (1916-1923) και είχε ως τραγικό επακόλουθο την φρικιαστική δολοφονία 353.000 ανθρώπων....
Στις 19 Μαϊου ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και ξεκινά η
δεύτερη βιαιότερη περίοδος της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.
Ο Κεμάλ που διψά για αίμα και διάστικτος απο μίσος εναντίων των ελλήνων καθώς είναι, με την αρωγή του νεοτουρκι-κού κομιτάτου, ιδρύει την μυστική οργάνωση «Mutafai Milliye» και ενσπείρει το μίσος εναντίων των ελλήνων.
Ρίχνονται τα σχέδια του ολοκληρωτικού αφανισμού του Ποντιακού ελληνισμού.
Ο Κεμάλ που διψά για αίμα και διάστικτος απο μίσος εναντίων των ελλήνων καθώς είναι, με την αρωγή του νεοτουρκι-κού κομιτάτου, ιδρύει την μυστική οργάνωση «Mutafai Milliye» και ενσπείρει το μίσος εναντίων των ελλήνων.
Ρίχνονται τα σχέδια του ολοκληρωτικού αφανισμού του Ποντιακού ελληνισμού.
Είχε παρέλθει το διάβα ολόκληρων αιώνων, μετά την ιστορικά οδυνηρή κατάληψη της Σαμψούντας και ωστόσο είχαν μείνει άσβεστες οι εστίες του ελληνισμού στον Πόντο και την Ιωνία. Και τώρα μόλις σε λίγα χρόνια, ο Κεμάλ κατόρθωνε να αφανίσει τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας και μαζί τους έναν πολιτισμό που είχε αποτυπώσει αδρά τον ίσκιο του στην οικουμένη.
Απέλπιδα οδός σωτηρίας για τους τραγικούς έλληνες του Πόντου απέναντις στις φρυκαλέες βιαιότητες των Τούρκων εναντίον τους, ήταν η οργάνωση αντάρτικου και η καταφυγή στα βουνά για να τους πολεμήσουν. Και να προστα-τεύσουν έτσι στον βαθμό που ήταν εφικτό, τους αμάχους και τα γυναικόπαιδα.
Και είναι βέβαιον ότι τα αθώμα θύματα της τουρκικής γενοκτονικής θηριωδίας, θα ήταν κατά πολύ περισσότερα, αν το γενναίο αντάρτικο που οργανώθηκε στα βουνά, απο ατρόμητους ήρωες του Πόντου, δεν έθετε στοιχειωδώς φραγμό στις αιμοσταγείς επελάσεις των Τούρκων στα ελληνικά χωριά.
Οι Έλληνες του Πόντου, με τον μαρτυρικό τους θάνατο-Γενοκτονία στις προαιώνιες πατρογονικές εστίες της ευλογημένης γης του Πόντου και της Ιωνίας, διατράνωσαν στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, την πολιτισμική και πνευματική αλκή του ελληνισμού.
.............................................................................................................................................................
Αφιερωμένο!!!
Στον υπέροχο..αλησμόνητο παππού μου Χαράλαμπο.. και τον θαυμάσιο πατέρα μου Ηλία...τους ''ήρωες ''των παιδικών μου χρόνων..από την Ορτού της Τραπεζούντας ορμώμενους..όπως έλεγε η ταυτότητά τους...που ''φόρτωσε'' με θάρρος ο λεβέντης ο παππούς την οικογένειά του στο παπόρο ..κυνηγημένος από τους Τούρκους..και έφτασε στην Ελλάδα...και με τα δυο του χέρια δούλεψε σκληρά και επιβίωσε και έζησε και δημιούργησε...και έδωσε σε μας τα εγγόνια του την ευκαιρία να γίνουμε άνθρωποι σωστοί και μας μόρφωσε όσο μπόρεσε..
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ !!!
Παππού.. κι ας εκάεν το Τσάμπασιν...κι ας ερούξαν σο γουρτάρεμαν τση Ορτούς τα παλληκάρε..κι ας εφουρκίεν το μωρός...
Εσύ ζεις μέσα μας !!!
Είμαι το ποντιάκι σου.. όπως με έλεγες και ποτέ δεν το ξεχνώ !!!
.................................................................................................................................................................
Εκάεν και το Τσάμπασιν-Σοφία Παπαδοπούλου...
Παραδοσιακό του Πόντου με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Ν.Ιωνίας Βόλου.
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου