''ΑΝΑΒΑΣΙς''.....

Δε μου χωράνε πια.. 
εκείνα τα γοβάκια μου τα γυάλινα..
της όμορφης της Σταχτοπούτας μου της νιας..
στενέψανε καθώς μεγάλωναν τα πόδια μου..
κι αυτά μαζί με μένα..
Τώρα θα πρέπει αληθινά και στέρεα 
παπούτσια να αγοράσω να φορώ..
οι δρόμοι πλημμυρίσανε..
γλυστρούν..σπάζουν τα όνειρά μας..
Γκρεμίστηκαν οι ιππότες μου..
αποκοιμήθηκαν βαθιά κι εκείνοι
οι λιγοστοί οι ήρωές μου..
δεν προσκυνώ..δεν ψάλλω τους
ύμνους ηρώων και προστάτες νταβατζήδες..
τους εμποράκους για τη φτώχεια των λαών..
πουλώντας όσο- όσο την πραμάτεια τους..
μια ελπίδα ανύπαρκτη..θαμπή..
ωσάν στης Χαλιμάς τα παραμύθια...
 Ήρθα στη Γης ξυπόλητη να περπατώ..
πα στο βρεμμένο χώμα..
μα ο νους και η σκέψη μου τις άγριες νυχτιές..
προσκέφαλο στων φεγγαριών..
σε ονείρατα καί στόχους σκαλωμένα...
δεν εμεγάλωσα πριγκίπισσα..
σε πύργους γυάλινους..σαλόνια βελουδένια
ούτε ποτέ μου τα συνάντησα στο διάβα μου
καθώς τα περιγράφανε τα παραμύθια της γιαγιάς ..
μα να..στην εμμονή τ' ονείρου μου.
αντάμα τους..εύθραυστα  προχωράω...........

''ΑΝΑΒΑΣΙς''- Σοφίας Θεοδοσιάδη...
.............................................................................................................

''ΘΑΜΩΝΑς ΤΗς ΠΑΝΣΕΛΗΝΗς''

 Τι κι αν ψηλά στον Υμηττό..
χρόνια κρυμμένο είν' το μυστικό...
Εκεί..ψηλά στου Αη- Γιώργη την κορφή..
χρόνια μας φανερώνεται..
της Πανσελήνου..μυστηρίου η λαμπράδα..
Θα παίζουν τα ραδιόφωνα..
οι δίσκοι στα γραμμόφωνα..
θα σιγοτραγουδούνε...
<<Απόψε είναι Πανσέληνος..
και όλα είναι ωραία..>>
Απόψε πάλι οι ''λύκοι'' θα ουρλιάζουνε..
σταματημό δε θα 'χουνε..
ανάμεσα στα χρόνια..
Αγριεμένοι οι ''λύκοι'' θα κοιτούν..
το βλέμμα θα 'χουνε στραμμένο κατά μας..
με υποψία θα  κοιτάζουνε τη Γη..
αυτοί είναι ''λύκοι'' αλλιώτικοι..
έχουνε διαφορετική ταυτότητα..
είναι από άλλη ''ράτσα'' και γενιά..
και έχουν ''σεσημασμένο'' αριθμό..
 λύκοι- πολιτικοί- αρπαχτικά.. 
τσανακογλύφτες συμφερόντων..
Αποφασισμένη μαγιοκλέφτρα της ζωής..
την πλάτη τους γυρίζω...... 
Θαμώνας της βραδιάς αδιάκοπα..
μιας ελπίδας στης υπόσχεσης..αμετανόητα
το μυστικό θα κλέψω της..απόψε της σελήνης
στιγμιαία να βρεθώ στις ατραπούς..
δυο να 'ναι τα φεγγάρια να ναυλώσω..
το 'να να μου μιλά για τα μελλούμενα
τ' άλλο τα περασμένα...............

''Θαμώνας της Πανσέληνης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
...................................................................................................................................................

''τριωδίων ψίθυροι''...

Οι '' δυνατοί ''........
κάστρα '' ευπόρθητα''..λυγούν..
στις πολεμίστρες των καιρών..
στο γαϊτανάκι της ζωής..
δε μένουν νοσταλγοί ηττοπαθείς..
στων νιάτων τη δροσιά τους..ζητούμενο..
αρωγοί αμετανόητοι του έρωτα..
μεταξωτές κορδέλλες του κεντούνε..
Δηλώνω ελπιδοφόρος παρατηρητής..
στα χνάρια των στιγμών ανιχνευτής..
τις ήττες και τις νίκες μου δηλώνω..
Κρυφά και φανερά ξομολογιέμαι..μαρτυρώ..
ηττήθηκα στης λησμονιάς..
των όμορφων στιγμών.....
Δε λησμονιούνται μάτια μου οι στιγμές
στης φύτρας τους..ξανά αναγεννιώνται..
στιγμές..μεταξωτές σιωπές..
στου πηγαιμού το πάθος...
στιγμές στης ''αλχημείας'' τη δύναμη..
λιώνουνε αργυρό με το χρυσό......
Τραγούδια που χαρίστηκαν απλόχερα..
κι εκείνο εκεί το:
''σ' αγαπώ..γιατί 'σαι για τα μένανε ωραία''..
 στο νου..σαν ζαχαρένια μελωδία αντηχεί ..
χρόνους μετά σαν  ο τελάλης μας καλεί..
''σαν άλλοτε να πάμε''.........
σε μια βραδιά χορού..καρναβαλιού..
 

κάτω απ' της Πάτρας  της Παλιάς
στο κάστρο το ξεχωριστό..
καθώς ιστορία γράφονταν ερήμην μας..
ρομαντικά στα ημεροδρόμια της ζωής..
Ας ''κατηγορηθώ''..δε νοιάζομαι σταλιά..
πως είμαι αθεράπευτα ρομαντική..
του πάθους θιασώτης...
θαρρώ πως είναι αυτό παράσημο..
 για όποιον το κατέχει..
 
''τριωδίων ψίθυροι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.......................................................................................................................................

''η σκόνη της ερήμου''....

Σε μασκαράτα θεατρίνος..εύελπις..
Ταρτούφος σε σκηνή υποκριτικής..
''αιμοδιψής'' χειροκροτήματος.. 
θιασώτης της τυφλότητος ερήμην σου..
εθόλωσε..επλάνεψε..τους οφθαλμούς
η σκόνη της ''ερήμου'' η ιντερνετική..
έπαψε ο καμηλιέρης της ψυχής..
οάσεις να γυρεύει..
Εδιάλεξες μια ευκολία στη ζωή..
στων αυτοπρόβλητων τους ''τοίχους''
να καυχιέσαι.. αναρριχιέσαι..
επευφημείς..
εικόνες ίδιες και απαράλλαχτες..
με της δικής σου ύπαρξης..
να μην την τσαλακώνουν... 
Κι εγώ..
χρόνια επάσχιζα..σου μάθαινα ανάγνωση..
γραφή..να φτιάχνεις λέξεις διαλεχτές..
τον ήχο τους ν' ακούς..
αόρατο ένα χέρι να σε οδηγεί..
την πένα μες στα σκοτεινά..
λέξεις που γυάλιζαν στην άκρη της ψυχής..
φωνή να τους φυτεύεις..
Μα εσύ...
εδιάλεξες..τυλίχτηκες με μιας..
στις γάζες σου τις προστατευτικές..
ετύλιξες τις ψευδαισθήσεις σου..
τις αυταπάτες πανδαισίας των χρωμάτων..
ολημερίς και ολονυχτίς..
ακατανόητα μονάχη σου...
ποιητικής αδείας συχωροχάρτι τάχατες
με μια ξεκούρδιστη τσαμπούνα..τσαμπουνάς..
''διάστρεμμα αστραγάλου'' του νοός..
ενίοτε κατάγματα ελλοχεύει...
στο χειροκρότημα ανάσαινες
δεν ήθελες να ''υπάρχεις''............

 ''η σκόνη της ερήμου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................

''υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί''..

Όταν τα βράδια πολιορκούν..
νεράιδες..μάγισσες..φαντάσματα..
του νου μου τα καστέλια..
φορώ τη μάσκα μου του ξωτικού..
σκοτώνω κακοφορμισμένα μου στοιχειά..
αδειάζω τη φαρέτρα μου..τόπο για να χωρέσω..
τα καλογυαλισμένα μου μπακίρια..ασημικά..
το βιος το ακριβό μου..
κινδύνεψαν οξείδωση.. κερώνω τα στο χρόνο.. 
με καθαρή ματιά τα πρωινά..
κοιτάζω στον καθρέφτη μου 
θρύψαλα  δε μαζεύω..

κι αν  τα ταξίδια μου τα εσωτερικά..
με φέρνουνε σε χαλασμάτων πόρτες..
τα κάνω χίλια δυο κομμάτια..τα σκορπώ..
και ρίχνω νέο βλέμμα τρυφερό ..
σε κείνη την κοπέλα τη μικρή..
ζωή την νοματίζω..
Απελπισμένη νοσταλγία για το παρελθόν..
δεν κατοικεί στην κάμαρα
νικώ τις αυταπάτες μου..ταξίδι αρματώνω..
λέμβος σωσίβια..αβούλιαχτο σκαρί..
η εσωτερική μου μετανάστευση..
υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί..

''υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί''- Σοφίας Θεοδοσιάδη 
................................................................................................................................................

''ζεστάναν τους Χειμώνες μου''...

Alberto Pancorbo- painter

Τα Καλοκαίρια της ψυχής μου χάρισα..
σ' όσους μου στάθηκαν 
και διώξαν τους αγέρηδες..
απ' τις φουρτούνες της καρδιάς μου..
ζεστάναν τους Χειμώνες μου..
την παγωνιά ελιώσαν..
αγκάλιασαν τη σκέψη μου..
νότες σκαλίσαν στην ψυχή μου..
να τους μετρήσω μπορετό..
είν' λιγοστοί..
στα δάχτυλα ενός χεριού..
εκεί θα τους γνωρίσεις.. 

Ξεχωριστοί..μοναδικοί 
οι άνθρωποι οι δικοί μου..
Θαρρείτε πως για συγγενείς 
εξ αίματος μονάχα σας μιλώ..
πλάνην οικτράν πλανάσθε.. 
για τα αδέλφια της ψυχής μου σας μιλώ..
τους φίλους μου τους καρδιακούς..
που γονατίσαν στην ψυχή μου..
Κάποτε που ήμουν νιά ονειρεύτηκα
τον κόσμο να αλλάξω με γραφές..
κι ύστερα γρήγορα κατάλαβα
μικρό το μπόι το ανθρώπινο
εις τις βουλές του Θείου..
τις παρουσίες εις το ζύγι μου
βαριά τις κουβαλάω..
η πορεία είν' μοναχική..
ανηφόρα έχει η αρένα..


Ξόρκισα έτσι τη μιζέρια..το κακό..
και πήγα παραπέρα..
έριξα χρόνια τώρα τη ζαριά..
ποντάρισα σε μένα..και στους λιγοστούς..
συνοδοιπόρους στ' ακριβά..
άνοιξα τα παράθυρα..
τ' ανήλιαγα τα εντός μου να λιαστούνε..
να διώξω τα φαντάσματα..
πίσω να μην κοιτώ..
δε θέλω τα χαιδέματα τα ψεύτικα..
τα χέρια τα πολλά να με αγγίζουν..
τα χέρια εκείνα επιθυμώ..
που σύνεφα να μοιάζουν μπαμπακένια..
Έτσι γροικώ τους φίλους μου εγώ..
μέσα από των ματιών μου τις σιωπές..
εκεί να με διαβάζουν.. 

''ζεστάναν τους Χειμώνες μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..........................................................................................................

''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες''

Να ερμηνεύσω αρνήθηκα..έρωτες 
που με κούρσεψαν..πριν γίνουν περασμένοι...
πέταξα την ασπίδα μου..έσπασα το σπαθί μου..
γυμνή εβάδισα..χωρίς την πανοπλία μου
άγονοι οι εγωισμοί...στου έρωτα τη δίνη...
κι ύστερα πα στην πέτρα της καρδιάς..
εβράχηκα απ' τα δάκρυα
κι εφύτρωσεν Ιμπάντιενς..
του έρωτος λουλούδι..

Μερώνει η μέρα..κι είν' γιορτή..
της αγάπης πανηγύρι..
τσαμπούνες θ' ασημώσω από νωρίς..
θα 'χω και συνοδειά τους 
δυο βιόλες απ' την Πόλιν ακριβές..
στην πόρτα σου για να βρεθώ..
να προσκυνήσω τον έρωτα..
π' ανθείς μες στην καρδιά μου.. 

με τα μεράκια της ψυχής..
ραμμένα στο τραγούδι χαιρετώ τον..
τον φτερωτό..της λογικής δραπέτη..
να πιάσω λέω εκείνο το σκοπό..
το μπάλο τον συγκαθιστό .. 
απ ' της Ανατολής..της μάνας μου 
τον μερακλίδικο τον τόπο....
εκειό..στο μαγερειό του έρωτα..
κανέλα και μπαχάρι η μυρωδιά του
ν' απλώνουν μυρωδάτα γιασεμιά 
τα διαλεχτά στιχάκια του.. 
φιλιά τα πέταλα να λύνονται....
στα ακριβά του μάτια.. 

Έτσι μ' αρέσει να σου τραγουδώ..
απ' της ψυχής γραμμένα
να 'ναι τα λόγια μεταξένια γιασεμιά..
στυπόχαρτο να γίνεται η καρδιά..
ζωή για να ρουφάει..
κρίνος να γίνεσαι στον κήπο μου...
στα πόδια του..στου γιασεμιού...
νερό ποτιστικό η μυρωδιά σου......

''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.. 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''στο σπίτι το παλιό''

Στ' ανέμου το αδράχτι υφάδι μου παλιό
το ερειπωμένο σπίτι..
ο τόπος μου..παλιοί οι τοίχοι..η γειτονιά..
νότες μες σε πεντάγραμμο..
βυζαντινής μου μουσικής..
βαθιά ουλή στης μνήμης μου..
οι γλυκειές τοπολαλιές των ιδικών μου..
ανασεμιές τ' αποτυπώματα..
στα κάδρα τα παλιά των οι μορφές... 
Ταξιδευτής του κόσμου ελαχτάρησα..
τους μακρινούς..απάτητους..
περιδιαβαίνοντας τους τόπους..
είδαν τα μάτια μου πολλά..
χωριά και πολιτείες..
τα καρτ- ποστάλ μου ακριβά..
σε ερμάρια φυλαγμένα..
μα έναν τόπο εφωτογράφισα γλυκά..
παλιά η φωτογραφία της ψυχής μου..
το σπίτι το παλιό..με στέρεα υλικά..
ατέλειωτος ο γυρισμός..της αναστήλωσης
απ' το παλιό παράθυρο..
το αντίκρυσμα μικρής μανταρινιάς..
στον ασπρισμένο τενεκέ..
στης μάνας στο περβάζι μας
γεννά τη νοσταλγία...
ακόμα..ακόμα εντός μου..κατοικεί..
αχ..Θεέ μου πως ξεμάκραινες το χτες!!!

'' στο σπίτι το παλιό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
................................................................................................................

''σε φόντο ασπρόμαυρο''...

Σε φόντο ασπρόμαυρο 
τις νύχτες πεταλούδες σκιαγραφείς..
τυφλή..μονάχη οδεύεις
εις τους κήπους της Εδέμ σου..
τι τάχατες ορίζει την Ηώ..
τι τάχα το σκοτάδι..
μιας πεταλούδας πέταγμα..
οι πόθοι σου οι κρυφοί..
κάλεσμα στο ζευγάρωμα..
στα άνθια..πα στα γιασεμιά..
τ' αγνάντεμα η μαγεία..
μια πεταλούδα χρώματα άλλαζε..
βασάνιζε το νου σου..
άλλοι το λένε δίψα για ζωή..
κι εσύ το λες λαχτάρα..
κι αν το χρυσόκουτο φαντάζει ακριβό..
είν' το τρελλό το πέταγμα..
η πεμπτουσία της ζωής..
στο πέρασμα..στο χρόνο..
στην άκρη των τσαλακωμένων σου φτερών..
το τσάκισμα ενθύμηση γλυκειά σου..
οι ψυχές πολλά ζητούν...
ίσως και τη δική σου..

''σε φόντο ασπρόμαυρο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
..............................................................................................................

'' ταξίδεμα ''...

Κι εγώ που θέλησα ιστιοπλόος να γενώ..
καραβοκύρισσα..της βάρκας της μικρής μου
να ταξιδέψω τα όνειρα..καταμεσίς..
μες στους βαρείς Χειμώνες μου..
φύτευα Καλοκαίρια..
που θέλησα στεριές να πιάσω στέρεες..
στεριές που να με βγάζουν ναυαγό..
σε μια πατρίδα μου..του Πλάτωνα
στην Πολιτεία την ιδανική..
παρόμοια να φαντάζει..
φόρεσα το φουστάνι μου το θαλασσί..
πλήρωσα εισιτήριο ακριβό..
για να 'ναι διαρκείας..
εφόρτωσα και την πραμάτεια μου 
στ' αβούλιαχτο σκαρί μου..

Παράνομα εδιάβηκα..ακτογραμμές 
ζωγραφισμένες παραδείσια..κολύμπησα 
χωρίς βατραχοπέδιλα..σ' ερημικές..
μα και αμμουδιές χρυσές..
εμούσκεψα..ελέρωσα..
το θαλασσί φουστάνι...
Ελπίδα μου αβούλιαχτη..
μεράκια της ψυχής μου φορτωμένη..
η μικρή γαλέρα μου στου νου..
στ' ατέλειωγα ταξίδια..
αλλάξανε οι αγέρηδες..
αλλάξαν και οι καιροί..
κλάματα φέρνουν οι ανέμηδες..
στιχάκια λυπημένα..

Λένε πως πειρατές ληστέψαν τα πανιά..
ρημάξαν τα κουπιά της..
Κι έρχονται εκείνες οι στιγμές..
που ο νους μου ανταριάζει..
'' φουρκίζομαι'' και παύω να λαλώ..
ανήμπορους σαν μας θωρώ..
κομπάρσους σ' ένα θέατρο..
εκείνο της ζωής μας..
λεπίδες κοφτερές γδέρνουν τα όνειρα..
σφαγείς παραμονεύουν.. 

Κλαίει..θρηνεί ..οδύρεται η ψυχή..
που με χωρίς περίσκεψιν 
ελησμονήσαμε τον πάπυρο ..
με τ' ακριβό μελάνι..προμήνυε..
όνειρο..επανάσταση..
στ' αλήθεια τι σημαίνει...
Όρτσα να στρίψουμε πανιά..
έσω ο καιρός στην πλώρη μας..
πριν να λαλήσουμε ως άλλοι Επίκουροι
στου γάμου την παστάδα εγκαλούμενοι..
<< ουκ έστιν ο καιρός>>...

''ταξίδεμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
................................................................................................................................................

«Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης» (απόσπασμα)

Είμαστε όλοι δέσμιοι μιας παγιωμένης αντίληψης για το τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο, καρφώνουμε έτσι το εναγώνιο βλέμμα μας στο σημαντικό, ενώ το ασήμαντο οργανώνει με κάθε μυστικότητα, πίσω απ' την πλάτη μας, το αντάρτικό του, που θα αλλάξει στο τέλος κρυφά τον κόσμο και θα χιμήξει πάνω μας στα ξαφνικά. ~ Μίλαν Κούντερα, Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης (The Book of Laughter and Forgetting) , μτφρ. Γιάννης Η. Χάρης, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας _______________________ Πηγή: scorpiafilla.blogspot.gr by Αντικλείδι , https://antikleidi.com - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Συναφές: Σοπενχάουερ – Το ασήμαντο αιώνια επαινούν Ο Μίλαν Κούντερα και το βαθύτερο νόημα της ζωής Η τέχνη του να γίνεσαι δυστυχισμένοςΗ τέχνη του να γίνεσαι δυστυχισμένος 9 Πράγματα που Κάνουν οι Άνθρωποι που Αγαπάνε τη Ζωή9 Πράγματα που Κάνουν οι Άνθρωποι που Αγαπάνε τη Ζωή Φοβάμαι τη ζωή! – Ursula Le GuinΦοβάμαι τη ζωή! – Ursula Le Guin Share this: FacebookTwitterEmailRedditLinkedInPinterest Κούντερα Previous postΦερνάντο Πεσσόα - Ανασηκώνοντας τους ώμους Next postΑρβελέρ - Oι κυβερνήσεις να διεκδικήσουν τη θέση της Ελλάδας στη νέα Ευρώπη 1 σχόλιο Leave a comment Τα πιο σημαντικά πράγματα που μας έμαθε ο Μίλαν Κούντερα – Αντικλείδι says: 06/06/2017 at 10:29 pm […] Το ασήμαντο οργανώνει το αντάρτικό του ~Milan Kundera […] Οι αναρτήσεις στο email σας Join 97,859 other subscribers Email Address Follow Me facebook twitter pinterest youtube Τυχαίες αναρτήσεις Τα 5 βιβλία με τη μεγαλύτερη επιρροή όλων των εποχών Οι 5 καλύτερες χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις του 2016 «Το μέλλον, είναι τα παιδιά μας!» «Η πολιτική και η κυριαρχία των ερασιτεχνών» Η απάθεια του θεατή: Από το να ‘παρευρίσκεσαι’ στο να... Ο Μέγας Αλέξανδρος στην ζωγραφική Η λογική μέσα από το παράλογο του Αλμπέρ Καμύ Tags Dawkins Goleman ted timelapse Έριχ Φρομ ΑμεΑ Αποφθέγματα - ρητά - παροιμίες Αριστοτέλης Αρχαία ελλάδα Αϊνστάιν Γιάλομ Γιορτές Εικόνες με νόημα Ελύτης Επίκουρος Καβάφης Καζαντζάκης Καμύ Καστοριάδης Κοέλιο Κρασί Λιαντίνης Μήνες Μπουκάι Μπρέχτ Νίτσε Ουμπέρτο Έκο Οφθαλμαπάτες Πεσσόα Πλάτωνας Ράμφος Ραφαηλίδης Σοπενχάουερ Σωκράτης Τσέχωφ Χαλίλ Γκιμπράν Χατζιδάκις Χριστούγεννα Χώκινς εκλογές μυθολογία πείραμα ποίημα τέχνη ψυχολογικό τεστ email: antikleidiblog@gmail.com Κάντε δωρεά ότι ποσό επιθυμείτε και διατηρείστε το Αντικλείδι σε ζωή Τελευταία Σχόλια Κωνσταντίνος Πάνου on 10 χρήσιμα ψυχολογικά τρικ apopseiszwhs on Το τεράστιο ρίσκο της επένδυσης 'Τσιτσιπάς Ntafoulis Dimitris on Λευτέρης Ζούρος - Η δυσκολία να συμβιβαστούμε με τις πιθανότητες Maximos Chris on Τομ Γκρίφιθς: 3 τρόποι για καλύτερες αποφάσεις- σκέψου σαν υπολογιστής Eridona on Αναζητώντας δουλειά στη Νορβηγία Κατηγορίες Αθλητισμός56 Άρθρα / Συνεντεύξεις379 Αστεία / Ελεύθ. χρόνος252 Αφιερώματα138 Βιβλία1,218 Βίντεο543 Διάφορα272 Διδακτικές ιστορίες και μύθοι692 Εκπαίδευση - Παιδεία229 Επικαιρότητα434 Επιστήμη572 Ιστορία389 Καριέρα / Επιχειρήσεις145 Κοινωνία1,153 Κόσμος411 Μουσική166 Οικογένεια489 Οικολογία/Φύση125 Οικονομία361 Παιδικά39 πίνακες ζωγραφικής182 Πολιτική444 Πολιτισμός418 Σύμπαν107 Ταξίδια - Εκδρομές - Διακοπές100 Τεχνολογία163 Υγεία / Διατροφή170 Φιλοσοφία723 Φωτογραφία760 Ψυχολογία/Φιλοσοφία1,406 Ραντεβού ΕΟΠΥΥ Archives Archives Ανατροφή/Ψυχολογία παιδιού Συναισθηματική Νοημοσύνη Οι ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής και τα καλοπροαίρετα λάθη των γονιών Εφηβεία: Τα χρόνια της ωρίμανσης, τα χρόνια των συγκρούσεων Η επιθετικότητα των παιδιών: Γενικές οδηγίες. Πώς να γίνουμε καλύτεροι γονείς 3 λάθη και 6 κινήσεις για να μάθει να μοιράζεται Αχ αυτές οι παρέες του! Αγόρι - Κορίτσι: Βρείτε τις διαφορές Άρθρα για ανατροφή/ψυχολογία παιδιού Κάπνισμα «Ποτέ ξανά άλλη τζούρα» Απαντήσεις στις 10 συχνότερες ερωτήσεις για το Κάπνισμα. Ιατρεία διακοπής καπνίσματος Κόψτε το κάπνισμα χωρίς να παχύνετε Κάπνισμα, Εγκυμοσύνη και Μητρότητα Στατιστικά στοιχεία για το παθητικό κάπνισμα Γιατί δυσκολευόμαστε να κόψουμε το κάπνισμα Συμβουλές για να κόψετε το τσιγάρο. Τα μυστικά των γιατρών για να κόψετε το κάπνισμα Τα οφέλη της διακοπής του καπνίσματος. Ερωτηματικά για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα Άρθρα για το κάπνισμα Λογιστικές και οικονομικές υπηρεσίες για επιχειρήσεις και ιδιώτες Χρήσιμα Επιδημία Ιλαράς – Πληροφορίες και Οδηγίες Θέρμανση – Πόσο κοστίζει η εγκατάσταση και η λειτουργία κάθε συστήματος Παιδιά και οδική ασφάλεια: Ένας χρήσιμος οδηγός για την ασφάλεια των παιδιών κατά τις μετακινήσεις τους Πώς να τρώτε φτηνά και υγιεινά Πώς θα συντηρήσετε σωστά την μπαταρία του κινητού σας Οδηγός για τα γενόσημα και τη συνταγογράφηση Συμβεβλημένοι γιατροί ΕΟΠΥΥ – ΠΕΔΙ και διαθεσιμότητα επισκέψεων Τι πρέπει να γνωρίζουν οι ασφαλισμένοι για τον ΕΟΠΥΥ Ενεργειακό Πιστοποιητικό για ενοικίαση και πώληση Όχι στον πανικό από τις κρίσεις πανικού! 12 συνηθισμένοι σωματικοί «μπελάδες» εξηγούνται Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας Πώς να προετοιμάσετε το αυτοκίνητό σας για το χειμώνα Βρες ποιος σε καλεί με απόκρυψη Γρίπη ή κοινό κρυολόγημα; Προσοχή στις διαφορές Πως να αντιμετωπίσεις τα σημάδια της εμμηνόπαυσης Αναβολικά Οι παρενέργειες των αναβολικών Αναβολικά-στεροειδή: η ψυχολογία της απάτης! Από μικροί στα αναβολικά… Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου ντοπάρεται; BΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Internet Άρθρα για το κάπνισμα Άρθρα για τα αναβολικά Νομοθεσία Internet Άρθρα με χρήσιμες πληροφορίες Ανατροφή/Ψυχολογία παιδιών Φορολογικά / εργατικά Ιατρικά θέματα Χρήσιμα έντυπα

Αντικλείδι, Το ασήμαντο οργανώνει το αντάρτικό του ~Milan Kundera

 

 

  ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ

 Γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1929 στην Τσεχοσλοβακία. 

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν μουσικός της jazz. 

Υπήρξε ενεργό μέλος του κομμουνιστικού κόμματος τα έτη 1948-1950 και 1956-1970, απ' όπου αποπέμφθηκε λόγω των ανορθόδοξων ιδεών του. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων απολύθηκε και από την δουλειά του στην ακαδημία Μουσικής και Δραματικών Τεχνών της Πράγας το 1969. Για τους ίδιους λόγους απαγορεύτηκε και η κυκλοφορία των βιβλίων του στην Τσεχοσλοβακία. 

Το 1975 ο Κούντερα μετακόμισε στη Γαλλία, όπου ζεί μόνιμα με τη γυναίκα του Βέρα. 

...............................................................................................................................................

''το κορίτσι της εβδόμης''....

Δεν το 'χασα απ' τα μάτια μου..
ούτε για μια φορά.
έρχεται πάντα σιωπηλό..
εκείνο το κορίτσι της ''εβδόμης''..
πλαγιάζει στις παλάμες μου..
το χάδι μου γυρεύει..
να κλάψει..να μου παραπονεθεί..
να ζωντανέψει απ' την αρχή..
να τρέξει στην αυλή μου..
Σε αντιλήφθηκα απόψε ξαφνικά..
που πάλιωσαν οι ανάγκες μου..
πήραν να ξεμακραίνουν..
μια - μια απομακρύνονται απ' τα όνειρα
μικρό κορίτσι της εβδόμης..
η αφετηρία σου ακριβή..
εκεί μες στο στενό σοκάκι μας..
εις το Γυμνάσιο Θηλέων...
τότε που όλα τ' αγγιζε 
της ψυχής σου η αφή..
τότε που η βουή των όνειρων..
άγγιζε την καρδιά σου.. 
Το πάθος αλαχτάριστο..
παραδομένο στην επίγνωση..
άλλαξε γειτονιά....
το πικεδένιο γιαδάκι σου το κεντητό..
από τη μαύρη την ποδιά τη σχολική..
κίτρινισμένο όνειρο..κρυμμένο στο μπαούλο
το βλέμμα αποζητά..
αφήνω χαραμάδες πα στην κλειδαριά..
τι θ' απογίνει δίχως φως το βιος..
του κοριτσιού μου απ' την εβδόμη.?...
 κουκίδες φυλαγμένες ακριβές..
 της νιότης το λευκό μου......

''το κορίτσι της εβδόμης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.. 
.............................................................................................................

«Να μεταλάβεις το Χριστό»

Σε χτίζω ολημερίς με γνήσια υλικά..
στο θώκο σου σε στήνω αποβραδίς..
Θεό μου σε ονομάζω...
γλυκά σε επικαλούμαι μες στις προσευχές..
ανάγκη μου..κραυγή εσωτερική
το κάλεσμα εκκωφαντικόν

 «Να μεταλάβεις το Χριστό»

ήπια μα πάλι δίψασα

νογάς πως είσαι ελπίδα μου..

είσαι το φως στα σκοτεινά
λαγούμια της ψυχής μου..
Αόρατος κι αν μοιάζεις..μακρινός
για να σε χτίζω προσπαθώ..
λιθάρι μου τ' αναπαμού..
ξαπόσταμα της γεμισμένης μου ψυχής..
το δισάκι μου των στεναγμών
σ' εσένα ακουμπάω....
Έρχεσαι απροσκάλεστα..
διαπερνάς το φως σου στο σκοτάδι μου..
Τρυπώνεις αιφνιδιαστικά..
δε σ' εμποδίζουνε τα σφαλισμένα μου παράθυρα
οι πόρτες οι βαριές που εσφραγιστήκαν..
Αγάπα με..γεννήσου εντός μου δυνατά..
ο χορηγός μου της ελπίδας μου..
ναυάγια ν' αντέχω..
διώξε το θάμπωμα..οδήγα με στο φως..
ομοίωμά σου..γέννημα καρδιάς..
τη μυστική σου αγάπη καρτερώ...
άνθρωπος είμαι..................

 «Να μεταλάβεις το Χριστό » - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 

............................................................................................................

''όλα επιστρέφουν''...

Με τα χέρια στις τσέπες κρυμμένα βαθιά..
 ξεγλιστράω στους γνώριμους δρόμους..
 τη γλυκειά μου ωδίνη τρυφερά ακουμπώ..
στα ζεστά στιβαρά σου..απουσίας τα χέρια..
στο καλά φυλαγμένο..πάνε χρόνια πολλά..
της ψυχής τ' ακριβό μου παλτό σου..
που να μοιάζεις θαρρούσα
αψηλό κυπαρίσσι θωρώντας..
τη ζεστασιά των χεριών ψαχουλεύω..
ένα σμίξιμο απόψε ζητώντας......
Στο μικρό καφενείο τα φώτα αναμμένα..
στο παλιό το ''πυθάρι''
ξεχασμένο στο χρόνο κι αυτό ταβερνάκι
τα γκαρσόνια μαζεύαν τα μικρά τραπεζάκια..
Σιγορίχνει ψιχάλες ..νοτίζει το χώμα..
σκεπτική..επιλεγμένα για μόνη..
καθισμένη στο μικρό τραπεζάκι
που καθόμασταν πάντα τα δυο μας..
παραγγέλνω καφέ  και για δύο
σαν ο χρόνος να κύλισε πίσω.. 
ευωδιά από μυρωδάτο χαρμάνι..
ακουμπάει το μικρό καφενέ της καρδιάς..
Η μυρουδιά του καφέ σε ξάνοιγε τόσο..
τα μικρά..τα τρανά σου τα βάσανα έλιαζε ευθύς..
Φωτεινή η μορφή σου όπως πάντα..
τη μαυρίλα δεν άντεχες διόλου..
Aδειανές οι παλάμες στα χρόνια..
έχει ψύχρα απόψε..σε φόρεσα εγώ..
μα εσένα να ντύσω λυπούμαι..
μπαμπακένια..ραμμένη η φορεσιά σου..
ίδιος σύννεφο γκρίζο μου μοιάζεις..
μοναχή μου διαβαίνω..καρτέρι σου στήνω..
τα γυμνά μου τα χέρια η νυχτιά..
σκεπασμένα..γεμάτα..ζεστά
στα δικά σου πλεγμένα να τα 'βρει..
όλα απόψε επιστρέφουν γλυκά.................

''όλα επιστρέφουν'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
............................................................................................................. 

''χωρίς ταυτότητα''...

Σχέδιο από την παραγωγή του «The Man Who Killed Don Quixote» του 2000

Με πλαστική ταυτότητα ζητάς..
διόδια επανάστασης..λαθραία
να ξοφλήσεις....
μιας διδαχής ανύποπτος..
αληθινών πολεμιστάδων..
στολή φορώντας κλόουν μασκαρά
του γιαλαντζί.. 
κορδόνια..στολισμένη..
ήρωας αυτοχρίζεσαι..
κάλπικα τα παράσημα στη χλαίνη σου
 λειρί κοκκόρου όψης..

Πορεύονταν μονάχος του..
ο παλιάτσος της ζωής ο αληθινός..
γνώστης και παρατηρητής..
ο γνήσιος ονείρων σκοπευτής
στο βάθος..στης ψυχής του..
περπατητής της διαδρομής 
Οδός της Παρελάσεως
και Καρναβαλιστών γωνία..
δάκρυα  έριχνε επάνω του καυτά...
να λιώσει τις ''μπογιές'' του μασκαρά...
να δει τι κρύβεται στο δέρμα του το ανθρώπινο 
τ' αληθινό από κάτω..

Επαναστάτης δήλωνε σοφός στις γειτονιές..
κανένας δεν τον πίστευε..όπλο δεν εκρατούσε..
είχε για όπλο συντροφιά..τη μύηση..το δρόμο
ονειροπόλος απ' της Μάντσας τα χωριά..
τον σκοτωμένο Δον- Κιχώτη του..
σε εκστρατεία εκαλούσε..
πάλευε με τα ξωτικά..λιοντάρια εκυνηγούσε..
τη μούσα του των λογισμών..
τη Δουλτσινέα εσυναντούσε..

 Είχε δισάκι κρεμασμένο στο λαιμό....
την ανθρωπιά..τη δίκαιη μοιρασιά..
τη σαρκοβόρα των τρανών αφεντικών..
να τη σκοτώνει την αέναη  λαγνεία..  
 Κανείς δεν έσκυψε να δει..
εκειό το δάκρυ το καυτό..
που εστάθη ες ταις παρειές..
στο δακρυσμένο είδωλο βλέμμα δεν καταδέχθη..
τη ζωγραφιά του με τα χρώματα..
τη ροζ του την αλήθεια..να θωρήσει..

''χωρίς ταυτότητα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
..................................................................................................................................................

''να χάνεσαι για μάτια που σε κοίταξαν''...

Να χάνεσαι για μάτια που σε κοίταξαν..
μάτια που βυθοσκόπησαν τα άδυτα..
στ' αμπάρια της ψυχής σου...
Να γεύεσαι τις μουσικές που γέννησαν...
να αφήνεσαι στα σκαλοπάτια τους...
γιατί είναι αυτές πιο δυνατές 
κι απ' της καρδιάς τους χτύπους...
τις ξεσηκώνουν..τις ανοίγουν τις ψυχές..
και στον παράδεισο της Γης..
τις οδηγούν χωρίς διόδια....
Κλείσε τα μάτια.. 
αφέσου στην απέραντη σχεδία τους...
κάνε  τις νότες στρώμα μαλακό .. 
για να κοιμάσαι ήσυχα..
τα ανήσυχα τα βράδυα...
Είναι σκληρή η ζωή μικρούλα μου...
ρίξε το ''στρώμα'' σου 
στη θάλασσα της μουσικής...
που σύνορα και χώρες δε γνωρίζει..
Αυτή με το καράβι της ταξίδεψε ...
στα έγκατα ψυχών..
στου σύμπαντος τις χώρες..
Μιλούν την ίδια γλώσσα όπου κι αν πάν..
οι ''μουσικές'' την ίδια γλώσσα της καρδιάς...
σε παρασέρνουνε στα κύματα..
και σε ακτές ονειρεμένες σε πηγαίνουν...
Γιόρτασε με τις μουσικές.
στο δρόμο τον απόμερο..
στη Γης που εχαράχθη για τα σένα..
Ποιός τάχα είναι αυτός που αρνήθηκε..
το χάδι της ψυχής του..

''να χάνεσαι  για μάτια που σε κοίταξαν''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 ...................................................................................................................................................................

⫷ μια μελωδία στραντιβάριους...⫸

 

φωτο : από το διαδίκτυο

Μια μελωδία ''στραντιβάριους'' 
της απουσίας σου τα βλέμματα
τα λόγια σου τα τρυφερά..
γλυκού πουλιού κελάηδημα
στων ρόδων μου τον κήπο..
δέρμα σταρένιο μου..ακριβό..
κορμί αψηλό του κέδρου
σε μπουκαλάκι ακριβό..
το φίλημα το πρώτο..
ηδύποτο το ράντισμα..
αγιασμός σε δισκοπότηρο
λικέρ παλαιωμένο στης ψυχής..
σε σκεπαστό κελάρι..
άξαφνα μου συστήθηκες..
χαίρω πολύ..ο Έρωτας..
εσένα πως σε λένε..?
Κι εγώ..αθώα..κι άβγαλτη..
φωτιές μονάχα
 στ' Αη- Γιάννη τη γιορτή..
αποβραδίς σεργιάναγα..
τις φλόγες επηδούσα..
εκαίγονταν τα πόδια μου..
μα αλώβητη η ψυχή μου
κι ήρθες εσύ..
βάτος θαρρείς η καίουσα..
στης παραζάλης μου το παραμιλητό..
τσουρούφλισες και έκαψες..
την τρυφερή καρδιά μου...
Κι αν το ταξίδι είναι μια διαφυγή..
η επιστροφή στα ανήλιαγα..
φως να λουστούν επιζητούν..
νότες να ελευθερώσουν..
μάθε να  ψάχνεις για να ζεις..
αγάπες χαϊδεμένες.....
Πόσο πολύ σ' αγάπησα..
κρυμμένο το τραγούδι μου.. 
εκάρφωσα τους στίχους μου
μη νικηθούν οι λέξεις...

  ⫷ μια μελωδία στραντιβάριους...⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

''να βγάλω βόλτα εκείνο το παιδί''..

art  Chakvetadze Nino

Δε βούλιαξε στης λίμνης τα νερά
χρόνους με ακολούθαε στις καλαμιές
μ' εκοίταε κρυφά
λαχτάρα μου έρχονταν συχνά
να βγάλω βόλτα εκείνο το ''παιδί''..
μ' ένα ποδήλατο χρωματιστό..
των  παιδικών της θύμησης των χρόνων..
να βγω ξανά στις εξοχές..
στο ξέφωτο να αράξω..
Να με κυκλώσουνε οι μυρωδιές..
απ' τα περβόλια τα ψηλά..
εκείνα της ψυχής μου..
να διασχίσω κήπους  όμορφους..
με τις λεβάντες να χαϊδεύουνε..
της κεφαλής την κόμη..
να γεύομαι και να χορταίνω εγώ..
της μυρωδιάς..την ''πείνα''.

Θέλω να βγω αλογάριαστα..
τις ορθοπεταλιές μου να μετρώ.. 
και πάντοτε στο μέτρημα..
περίσσιες  να τις βγάνω..
με αφετηρία..με προορισμό..
σταθμούς μην είναι μίζεροι..
σ' ένα μικρό κι απόμερο 
σταθμό να ξεπεζέψω..
να γράφει στην κορνίζα του
<< γέλιο πωλείται εδώ >>..

Βαρέθηκα να εξηγώ την ομορφιά..
σ' αυτούς που φύτεψαν στο δάσος τους
τα δέντρα της ''ασχήμιας''..
Δεν καρτερώ..
από δέντρα στέρφα να καρπίσουνε..
στα δέντρα που γεννούν καρπούς..
πάντοτε τριγυρνάω..
κι έχουνε φύλλα πλούσια ..
σκιερά να με σκεπάζουν...

Μέθεξη της ζωής..συνάντηση ψυχών.. 
να συναντήσω η προσδοκία μου
στη βόλτα μου με το ''παιδί''..
ονείρων φευγαλέων..
έρωτες που απογειώθηκαν..
έρωτες που εγίναν στάχτη της πυράς
όλα..μα όλα μεθεξη..μέθεξη μιας ζωής..
ζωής που ''λούστηκε''
στα πεφταστέρια όταν έβρεχε
ο ουρανός τις νύχτες..
Το ξέρω πως πολλά ζητώ..
μα έλα που ονειρεύομαι..
κι όταν ξυπνώ χαράματα..
πάλι πολύ τα θέλω...

 '' να βγάλω βόλτα εκείνο το παιδί'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.................................................................................................................................................

''γλυκαίνουν την ψυχή οι σκιές''...

Όταν αρχίζουν τις νυχτιές..
να τραγουδούνε οι γρύλοι..
έρχονται και με βρίσκουνε..
αγαπημένη συντροφιά..
αρχίζουνε τα χωρατά..
τους ντύνω σάρκα και οστά..
και περπατούνε πλάι μου..
ξανά αναστημένοι...
Πόσο γλυκαίνουν την ψυχή μου οι σκιές..
τρυπώνουνε στα βράδια μου αθόρυβα..
με δίχως κρότους ..άϋλα..
με φόρεμα αιώνιο..μακρόθεν το φθαρτόν..
πως μεγαλώνουν μέσα μου..
αγαπημένες..τρυφερές μορφές..
αποτυπώματα ακριβά..
της σινικής μελάνης μου
στο μέρος της καρδιάς..στα σφραγισμένα..
Δεν είναι ονείρατα του σκότους μου
είναι τα ζωντανέματα..της άπιαστης ..
της άϋλης ψυχής των
είναι οι λατρεμένες μου σκιές..
Γι αυτό πολύ τις αγαπώ.. 
με προσευχές καλώ τες..
στο προσκεφάλι μου να 'ρθουν..
σιμά μου να πλαγιάζουν..
πριν γίνουνε αγέρας πρωινός...
στο σύμπαν πριν κουρνιάξουν..

''γλυκαίνουν την ψυχή οι σκιές'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

'' ίσως στο ελάχιστο..κρύβεται το παν''.....

« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να 'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι' αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» κατά πλειονότητα.. οι σημερινοί αστοί μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα 'μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ' όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»

(Οδυσσέας Ελύτης, μια δήλωση που έκανε σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας)
...................................................................................................................................................................