'' ταξίδεμα ''...

Κι εγώ που θέλησα ιστιοπλόος να γενώ..
καραβοκύρισσα..της βάρκας της μικρής μου
να ταξιδέψω τα όνειρα..καταμεσίς..
μες στους βαρείς Χειμώνες μου..
φύτευα Καλοκαίρια..
που θέλησα στεριές να πιάσω στέρεες..
στεριές που να με βγάζουν ναυαγό..
σε μια πατρίδα μου..του Πλάτωνα
στην Πολιτεία την ιδανική..
παρόμοια να φαντάζει..
φόρεσα το φουστάνι μου το θαλασσί..
πλήρωσα εισιτήριο ακριβό..
για να 'ναι διαρκείας..
εφόρτωσα και την πραμάτεια μου 
στ' αβούλιαχτο σκαρί μου..

Παράνομα εδιάβηκα..ακτογραμμές 
ζωγραφισμένες παραδείσια..κολύμπησα 
χωρίς βατραχοπέδιλα..σ' ερημικές..
μα και αμμουδιές χρυσές..
εμούσκεψα..ελέρωσα..
το θαλασσί φουστάνι...
Ελπίδα μου αβούλιαχτη..
μεράκια της ψυχής μου φορτωμένη..
η μικρή γαλέρα μου στου νου..
στ' ατέλειωγα ταξίδια..
αλλάξανε οι αγέρηδες..
αλλάξαν και οι καιροί..
κλάματα φέρνουν οι ανέμηδες..
στιχάκια λυπημένα..

Λένε πως πειρατές ληστέψαν τα πανιά..
ρημάξαν τα κουπιά της..
Κι έρχονται εκείνες οι στιγμές..
που ο νους μου ανταριάζει..
'' φουρκίζομαι'' και παύω να λαλώ..
ανήμπορους σαν μας θωρώ..
κομπάρσους σ' ένα θέατρο..
εκείνο της ζωής μας..
λεπίδες κοφτερές γδέρνουν τα όνειρα..
σφαγείς παραμονεύουν.. 

Κλαίει..θρηνεί ..οδύρεται η ψυχή..
που με χωρίς περίσκεψιν 
ελησμονήσαμε τον πάπυρο ..
με τ' ακριβό μελάνι..προμήνυε..
όνειρο..επανάσταση..
στ' αλήθεια τι σημαίνει...
Όρτσα να στρίψουμε πανιά..
έσω ο καιρός στην πλώρη μας..
πριν να λαλήσουμε ως άλλοι Επίκουροι
στου γάμου την παστάδα εγκαλούμενοι..
<< ουκ έστιν ο καιρός>>...

''ταξίδεμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
................................................................................................................................................