17 Φεβρουαρίου 2019

''τριωδίων ψίθυροι''...

Οι '' δυνατοί ''........
κάστρα '' ευπόρθητα''..λυγούν..
στις πολεμίστρες των καιρών..
στο γαϊτανάκι της ζωής..
δε μένουν νοσταλγοί ηττοπαθείς..

στων νιάτων τη δροσιά τους..ζητούμενο..
αρωγοί αμετανόητοι του έρωτα..
μεταξωτές κορδέλλες του κεντούνε..
Δηλώνω ελπιδοφόρος παρατηρητής..
στα χνάρια των στιγμών ανιχνευτής..
τις ήττες και τις νίκες μου δηλώνω..
Κρυφά και φανερά ξομολογιέμαι..μαρτυρώ..
ηττήθηκα στης λησμονιάς..
των όμορφων στιγμών.....
Δε λησμονιούνται μάτια μου οι στιγμές
στης φύτρας τους..ξανά αναγεννιώνται..
στιγμές..μεταξωτές σιωπές..
στου πηγαιμού το πάθος...
στιγμές στης ''αλχημείας'' τη δύναμη..
λιώνουνε αργυρό με το χρυσό......
Τραγούδια που χαρίστηκαν απλόχερα..
κι εκείνο εκεί το:
''σ' αγαπώ..γιατί 'σαι για τα μένανε ωραία''..
 στο νου..σαν ζαχαρένια μελωδία αντηχεί ..
χρόνους μετά σαν  ο τελάλης μας καλεί..
''σαν άλλοτε να πάμε''.........
σε μια βραδιά χορού..καρναβαλιού..
 


κάτω απ' της Πάτρας  της Παλιάς
στο κάστρο το ξεχωριστό..
καθώς ιστορία γράφονταν ερήμην μας..
ρομαντικά στα ημεροδρόμια της ζωής..
Ας ''κατηγορηθώ''..δε νοιάζομαι σταλιά..
πως είμαι αθεράπευτα ρομαντική..
του πάθους θιασώτης...
θαρρώ πως είναι αυτό παράσημο..
 για όποιον το κατέχει..

 
''τριωδίων ψίθυροι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.......................................................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου