⫷ μια μελωδία στραντιβάριους...⫸

 

φωτο : από το διαδίκτυο

Μια μελωδία ''στραντιβάριους'' 
της απουσίας σου τα βλέμματα
τα λόγια σου τα τρυφερά..
γλυκού πουλιού κελάηδημα
στων ρόδων μου τον κήπο..
δέρμα σταρένιο μου..ακριβό..
κορμί αψηλό του κέδρου
σε μπουκαλάκι ακριβό..
το φίλημα το πρώτο..
ηδύποτο το ράντισμα..
αγιασμός σε δισκοπότηρο
λικέρ παλαιωμένο στης ψυχής..
σε σκεπαστό κελάρι..
άξαφνα μου συστήθηκες..
χαίρω πολύ..ο Έρωτας..
εσένα πως σε λένε..?
Κι εγώ..αθώα..κι άβγαλτη..
φωτιές μονάχα
 στ' Αη- Γιάννη τη γιορτή..
αποβραδίς σεργιάναγα..
τις φλόγες επηδούσα..
εκαίγονταν τα πόδια μου..
μα αλώβητη η ψυχή μου
κι ήρθες εσύ..
βάτος θαρρείς η καίουσα..
στης παραζάλης μου το παραμιλητό..
τσουρούφλισες και έκαψες..
την τρυφερή καρδιά μου...
Κι αν το ταξίδι είναι μια διαφυγή..
η επιστροφή στα ανήλιαγα..
φως να λουστούν επιζητούν..
νότες να ελευθερώσουν..
μάθε να  ψάχνεις για να ζεις..
αγάπες χαϊδεμένες.....
Πόσο πολύ σ' αγάπησα..
κρυμμένο το τραγούδι μου.. 
εκάρφωσα τους στίχους μου
μη νικηθούν οι λέξεις...

  ⫷ μια μελωδία στραντιβάριους...⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................