''η σκόνη της ερήμου''....

Σε μασκαράτα θεατρίνος..εύελπις..
Ταρτούφος σε σκηνή υποκριτικής..
''αιμοδιψής'' χειροκροτήματος.. 
θιασώτης της τυφλότητος ερήμην σου..
εθόλωσε..επλάνεψε..τους οφθαλμούς
η σκόνη της ''ερήμου'' η ιντερνετική..
έπαψε ο καμηλιέρης της ψυχής..
οάσεις να γυρεύει..
Εδιάλεξες μια ευκολία στη ζωή..
στων αυτοπρόβλητων τους ''τοίχους''
να καυχιέσαι.. αναρριχιέσαι..
επευφημείς..
εικόνες ίδιες και απαράλλαχτες..
με της δικής σου ύπαρξης..
να μην την τσαλακώνουν... 
Κι εγώ..
χρόνια επάσχιζα..σου μάθαινα ανάγνωση..
γραφή..να φτιάχνεις λέξεις διαλεχτές..
τον ήχο τους ν' ακούς..
αόρατο ένα χέρι να σε οδηγεί..
την πένα μες στα σκοτεινά..
λέξεις που γυάλιζαν στην άκρη της ψυχής..
φωνή να τους φυτεύεις..
Μα εσύ...
εδιάλεξες..τυλίχτηκες με μιας..
στις γάζες σου τις προστατευτικές..
ετύλιξες τις ψευδαισθήσεις σου..
τις αυταπάτες πανδαισίας των χρωμάτων..
ολημερίς και ολονυχτίς..
ακατανόητα μονάχη σου...
ποιητικής αδείας συχωροχάρτι τάχατες
με μια ξεκούρδιστη τσαμπούνα..τσαμπουνάς..
''διάστρεμμα αστραγάλου'' του νοός..
ενίοτε κατάγματα ελλοχεύει...
στο χειροκρότημα ανάσαινες
δεν ήθελες να ''υπάρχεις''............

 ''η σκόνη της ερήμου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................