«Να μεταλάβεις το Χριστό»

Σε χτίζω ολημερίς με γνήσια υλικά..
στο θώκο σου σε στήνω αποβραδίς..
Θεό μου σε ονομάζω...
γλυκά σε επικαλούμαι μες στις προσευχές..
ανάγκη μου..κραυγή εσωτερική
το κάλεσμα εκκωφαντικόν

 «Να μεταλάβεις το Χριστό»

ήπια μα πάλι δίψασα

νογάς πως είσαι ελπίδα μου..

είσαι το φως στα σκοτεινά
λαγούμια της ψυχής μου..
Αόρατος κι αν μοιάζεις..μακρινός
για να σε χτίζω προσπαθώ..
λιθάρι μου τ' αναπαμού..
ξαπόσταμα της γεμισμένης μου ψυχής..
το δισάκι μου των στεναγμών
σ' εσένα ακουμπάω....
Έρχεσαι απροσκάλεστα..
διαπερνάς το φως σου στο σκοτάδι μου..
Τρυπώνεις αιφνιδιαστικά..
δε σ' εμποδίζουνε τα σφαλισμένα μου παράθυρα
οι πόρτες οι βαριές που εσφραγιστήκαν..
Αγάπα με..γεννήσου εντός μου δυνατά..
ο χορηγός μου της ελπίδας μου..
ναυάγια ν' αντέχω..
διώξε το θάμπωμα..οδήγα με στο φως..
ομοίωμά σου..γέννημα καρδιάς..
τη μυστική σου αγάπη καρτερώ...
άνθρωπος είμαι..................

 «Να μεταλάβεις το Χριστό » - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 

............................................................................................................