''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες''

Να ερμηνεύσω αρνήθηκα..έρωτες 
που με κούρσεψαν..πριν γίνουν περασμένοι...
πέταξα την ασπίδα μου..έσπασα το σπαθί μου..
γυμνή εβάδισα..χωρίς την πανοπλία μου
άγονοι οι εγωισμοί...στου έρωτα τη δίνη...
κι ύστερα πα στην πέτρα της καρδιάς..
εβράχηκα απ' τα δάκρυα
κι εφύτρωσεν Ιμπάντιενς..
του έρωτος λουλούδι..

Μερώνει η μέρα..κι είν' γιορτή..
της αγάπης πανηγύρι..
τσαμπούνες θ' ασημώσω από νωρίς..
θα 'χω και συνοδειά τους 
δυο βιόλες απ' την Πόλιν ακριβές..
στην πόρτα σου για να βρεθώ..
να προσκυνήσω τον έρωτα..
π' ανθείς μες στην καρδιά μου.. 

με τα μεράκια της ψυχής..
ραμμένα στο τραγούδι χαιρετώ τον..
τον φτερωτό..της λογικής δραπέτη..
να πιάσω λέω εκείνο το σκοπό..
το μπάλο τον συγκαθιστό .. 
απ ' της Ανατολής..της μάνας μου 
τον μερακλίδικο τον τόπο....
εκειό..στο μαγερειό του έρωτα..
κανέλα και μπαχάρι η μυρωδιά του
ν' απλώνουν μυρωδάτα γιασεμιά 
τα διαλεχτά στιχάκια του.. 
φιλιά τα πέταλα να λύνονται....
στα ακριβά του μάτια.. 

Έτσι μ' αρέσει να σου τραγουδώ..
απ' της ψυχής γραμμένα
να 'ναι τα λόγια μεταξένια γιασεμιά..
στυπόχαρτο να γίνεται η καρδιά..
ζωή για να ρουφάει..
κρίνος να γίνεσαι στον κήπο μου...
στα πόδια του..στου γιασεμιού...
νερό ποτιστικό η μυρωδιά σου......

''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.. 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,