''ΓΑΛΑΖΟΠΟΥΛΙΑ ΟΙ ΑΓΑΠΕς Π' ΕΦΤΕΡΟΥΓΙΣΑΝ''

Γαλαζοπούλια οι αγάπες π' εφτερούγισαν
σε λευκές  νύχτες σ' ουρανό
φεγγαρόλουστα μονάχες αλητεύουν..
λευκό αδειανό πουκάμισο
το αποτύπωμα ανεξίτηλο στο στήθος.
Να μένεις διάλεξες πεζός
η γωνιά η βολική σου σε κατάπιε
πλασμένος ήσουνα για τα τρανά
τα άπιαστα εσένα σου ταιριάζαν
εδιάλεξες τα καθημερινά
η δυναμή σου η μυική
στις πολεμίστρες των καιρών
εστάθη ηττημένη
αποκαθήλωσε το πέταγμα του νου
εσυνομώτησε με το ελάχιστον
κάτι σαν ομερτά συστημική
η επιβίωση ορθώθη κραταιά
ελήστεψε την ουτοπία της ψυχής σου..

Μες στη χοάνη εβούλιαξες
της ανημπόριας..του κορμιού
ανύποπτα στο χλευασμό
της ποίησης τα σκήπτρα σου
στους ελλειπείς επαραδώθης..
Δε σου ταιριάζει τέτοιο τέλεμα εσέ
για άλλα ήσουν πλασμένος
αντέννες ύψωσε εξαρχής
ο θάνατος του νου ο τρανός
εσένα δε σου πρέπει..
Το πιο γλυκό τ' ανθρώπου τέλεμα
είναι εκείνο που αγάπησε πολύ
π' άνθισε την ψυχή του...

Εστάχιασε ο καιρός..εκάρπισε η καρδιά
δρεπάνι ο πόνος μου για σε
δεμάτι στην ψυχή μου..
Μη με ρωτάς πως και γιατί
τα βάσανα που εσένα  τυραννούν
τραγούδι στην καρδιά εγώ τα κάμω..
είναι που τραγουδώντας τα..
τα ξένα βάσανα στο μεσοφόρι μου φορώ
δικά μου τα λογίζω..
Γαλαζοπούλια ήσαν τα πουλιά
αγάπης λαβωμένης στο φτερό
πετάξανε στη σιγαλιά
σε χρυσαφένια ακρογιάλια...

''ΓΑΛΑΖΟΠΟΥΛΙΑ ΟΙ ΑΓΑΠΕς Π'  ΕΦΤΕΡΟΥΓΙΣΑΝ''- Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,