''ΙΣΩς ΕΚΕΙ''

Ίσως εκεί..
στις μύτες των ποδιών αλαφροϊσκιωτα
τα βράδια σου σαν περπατείς..
τα χνάρια μη σβηστούνε... 
τις μυρωδιές που ράντιζα 
κατόπι σαν τις παίρνεις...
μοιραίας μιας συνάντησης
στης θάλασσας τα κύματα
σ' ένα ναυάγιο μικρό 
στων πόθων μας
να ξαναδέσουμε άγκυρα μαζί..
στη χώρα του Γιουκάλι..
Εσύ κι εγώ..οι δυο μας 
εμείς που δεν τις αγαπήσαμε 
τις λέξεις τις βαρύγδουπες
το αβυσσαλέον ντεκολτέ
στου εγωισμού τη χώρα.
Λιγόστεψαν τα χρόνια μας
και η όραση μικραίνει..
δεν σπαταλιέται ο χρόνος μάτια μου
στις επικεφαλίδες.. 

Εμείς που με φειδώ εγράψαμε..
της ποίησης τα λόγια στη ζωή.
που δεν εκαμωθήκαμε τους ποιητές
κι ας είμασταν οι ποιητές
της δύσκολης ζωής μας..
Εκεί..
εμείς που τίτλους δεν εκυνηγήσαμε
δεν εφουσκώσαμε τα στήθη μας
άγνωστοι στο απέραντον
την αθανασία αρνούμενοι
και αγνωστικιστές..
την ευτυχία εκλαδέψαμε
σ' απάτητα λιβάδια...
Ίσως εκεί..
παιδίσκη να ντυθώ της πρώτης νιότης μου..
οι κληρωτοί του έρωτα
εσύ κι εγώ...
χαμένες ηδονές να ζητιανέψουμε
εκεί να σμίξουμε οι δυο
αξόδευτες μη μένουνε στην πρύμνη..

''ΙΣΩς ΕΚΕΙ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,