τη μνήμη αποπλανούνε στα σκοτάδια
στης κάμαρας στο θάμπος των κεριών..
εκεί στο κασελάκι το παλιό..
τα σακουλάκια τα αρωματικά
του Έρωτα..
όμορφα..ταχτοποιημένα από παλιά..
βελούδινο το κορδελάκι τους φορούν..
φερμένο λες..
κειμήλιο απ' των Σαφαβιδών
των Σάχηδων τα μέρη..
Είν' κι ένα..αδίσταχτο..τολμά
μες στων ερώτων τις ρωγμές
φρεσκοκομμένη ντύνεται τη μυρουδιά..
του κήπου κλέβει αξημέρωτα..
την κάμαρα με αρώματα γεμίζει...
Λεβάντας χρώμα συλλεγμένο μαγικά..
οι Έρωτες που με πλανέψανε..
που φόρεσα ηδονικά..
λεηλασίες μου στα χρόνια...
Δεν το φοβάμαι αυτό το χρώμα
το μαβί σου που σκορπάει
κι εσύ νυχτιά μου να χαρείς
μη με κοιτάς που λιώνω
τις αμαρτίες μου ξεπλένω
πα στα βράχια των ονείρων
των Κυκλάδων σου
όντας τα βράδια μου..
οι νύχτες μου μυρίζουνε λεβάντα..
Μυρίζουν ευτυχία οι τοίχοι της καρδιάς..
ακουαρέλες βάφονται απαλές..
είναι το σικλαμέν σοφίας του έρωτα
έχει το χρώμα της ψυχής σας
εκειό που μου χαρίσατε ατσιγγούνευτα......
αξόδευτο εντός μου παραμένει........
Με το αύριο να μη συνομωτείς
είν' συνομώτης του ποτές..
κάλιο με τραυματίες έρωτες
το γλυκοχάραμα στην κλίνη να σε βρίσκει..
παρά μονάχη..αμετανόητη
να ξεχαστεί η ανάγκη σου ν' αγαπηθείς
η σάρκα διψασμένη να κοχλάζει..
''ΟΙ ΝΥΧΤΕς ΜΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝΕ ΛΕΒΑΝΤΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου