''ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ''

Λευκής μιας οπτασίας η σκια
χρώματα..αρώματα εσεργιάναγε
των φευγαλέων..περασμένων δειλινών της..
Σκόρπισε γύρω της κραγιόνια και μπογιές
τη δίψα της στιγμής..να την εζωγραφίσει
αίωρες στάλες στο χαρτί
να τις προλάβει ..να βραχεί
απ' τη χρυσόσκονη των αστεριών
πριν μετοικήσουνε ..χαθούν
εις το Σταυρό του Νότου...
άφηναν πίσω όνειρα..αγκάλες και φιλιά..
κορμιά που συναντήθηκαν..
αρώματα που έσμιξαν..
χνώτα που μπερδευτήκανε.
ανάσες που γεννήσανε αγάπες..
κείνες τις Παραδείσιες που εμοιάζανε
κι εδώσαν στης αιωνιότης το φιλί τους..
Κι έτσι καθώς τα σύννεφα άναρχα
εμετοικούσανε στο θόλο τον ουράνιο
η αγωνία της ενδύονταν την παλαιά
την μεγαλόπρεπή της αίγλη..
Φόρεσε λίγο κοκκινάδι στ' άχροα
στα τριανταφυλλένια της να μοιάζουνε
πάλαι ποτέ του πρωινού
μπουμπουκιασμένα χείλη... 

 

Ενότισε..εμαλάκωσε ο τοίχος της ψυχής
αχ! πως την εβασάνιζε το κόκκινο
το καταχωνιασμένο της συναίσθημα..
έφερνε ζέστη..φλόγα για ζωή
τι κι αν εξέπλενε τη γλύκα του ο χρόνος..
έσβηνε όλες της τις δυστυχιές..
ανεμοστρόβιλος η δική της η ζωή
γαλήνη..οργή..θλίψη..ξανά γαλήνη
αστέρι έψαχνε να βρει
φιλί στο χρόνο και σ' Εσέ
για να ταχυδρομήσει...

''ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,