''ΣΤ' ΑΓΙΑΖΙ ΤΩΝ ΛΕΙΜΩΝΩΝ''

Μες σε κοιλάδες με πολύχρωμες
σε έψαχνα τα βράδια πεταλούδες
εκεί που έστηναν χορό ψυχές γυμνές..
ζωές ευλογημένες..
ήταν που με κοινώνησες 
στης Ρόδου την κοιλάδα .
Εκεί που κυνηγήσαμε μαζί
που εξέφυγε απ' τα γήινα ο νους
πλανήθηκε η αγωνία ερήμην μας
μη και τις φυλακίσουμε
στης χούφτας της στενότης το σκοπό..
Καθώς δεν πιάνονται 
μου το ψιθύρισες στ' αυτί
μάτια μου οι ψυχές
είν' να πετούν ελεύθερες
το νου μας να μαγεύουν.

'' Έλα κυρά μου σ' ένα στοίχημα''..
ο ψίθυρός σου άγρυπνη
ακόμα με κρατάει...
να δώσουμε τα χέρια εμείς οι δυο..
υπόσχεση να δώσουμε ακριβή..
να γίνουμε κοιλάδα μοναχοί..
να στρώσουμε λιβάδια ..
λάβδανο να ν' το γιατρικό 
το Μύρο στις ψυχές μας
τ' αγιάζι των λειμώνων να αντέχουνε
ελεύθερες να μένουνε στο χρόνο..

Κι έρχεσαι τώρα και μου λες να μην πετώ 
στα σκοτεινά..σ' αφώτιστες κοιλάδες
πως τα φτερά σου χάθηκαν
στου Άδη τ' αχανή..
μα εγώ πετώ μες στις κοιλάδες σου
το στοίχημά μας αθετώ
το στοίχημα εσβήσθη..
στα ονείρατά μου
αγγίζω τα γαλάζια σου φτερά
και στέλνω δώρα και χοές..
ωσάν την Περσεφόνη ο εύσπλαχνος Θεός
επί της γης για να σε φέρνει..
ν' ανθείς καλέ μου στα λιβάδια του..
κι εκεί ανάμεσα στις πεταλούδες που πετούν..
να σε γνωρίζω..
να σου κλέβω στιγμιαία την ψυχή σου...

''ΣΤ' ΑΓΙΑΖΙ ΤΩΝ ΛΕΙΜΩΝΩΝ'' - Σοφίας Θεοοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,