''ΑΚΡΩς ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΝ''

Η ησυχία του πρωϊού
χωρίς τις άναρθρες κραυγές
παρέας του συμβιβασμού
άκρως σε γοητεύει..
πως σε τιμούνε οι σιωπές
που μέσα σου κραυγάζουν
γαλήνια σ' επισκέπτονται
συχνά σε λοιδωρούνε
μη φοβηθείς να τις ηλιάζεις εις το φως
μη φοβηθείς επί πίνακι
απέχθεια στιγμές - φορές
ωμά και στης σκληρότης..
στο ανούσιον να τρατάρεις.
άλλως..θα φέρεις εις τους ώμους
βάρος εγκληματικόν..συνέργεια..
να σέπεται η αλήθεια στους διαδρόμους...

Να λες σου κρένει η φωνή η εντός
μη σταματάς να λες..
αποθρασύνονται αλλέως πως οι ανθρώποι..
μ' ένα λοφίο εις την κεφαλή
ανοήτως μηρυκάζοντες στου ευτελούς...
θαρρούν πως χτίζουνε ανώγια και 
κατώγια ως ο Μανωλιός
μ' όλως σαθρές..παραδομένες στο σαράκι
ανούσιες..της ελαφράδας τους μιλιές..
Μη σκιάζεσαι στης άρνησης..
είναι που ασφυχτιούνε..
κατακρημνίζονται στης θέασης
στο διάτρητον του νου 
και του κορμιού τους παντελόνι....
Έχε το θάρρος να σταθείς
γίνε ιέρεια των θέλω σου των ακριβών
μονάχη να κωπηλατείς
μην αθετείς..έχε τα κότσια
μην ταλαντευθείς..
στις αφρισμένες θάλασσες του νου
σ' ακτές με Φοίνικες να βγαίνεις
κι όταν τα χιόνια τους σκεπάζουνε
εσύ να καρτερείς..

Όλα έχουν τίμημα να λες εις τη ζωή 
και τι θαρρείς είν' ακριβό..
μα σα διαμάντι αστραφτερό
το δαχτυλίδι που θε να φορείς
στιγμές - στιγμές..εκειό..
της ακριβής.......
ενσυνειδήτου επιλεγμένης μοναξιάς σου.
Στην ησυχία του πρωϊού..
φαντάζει άκρως γοητευτικόν..
να αυτοσυστήνεσαι απαρχής..
να λες......εχάραξε...
Καλώς την είμαι εδώ.......

"ΑΚΡΩς  ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΝ" - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,