''Είναι οι Δρόμοι μου''..

Γλιστρώ τις νύχτες μου τις σκοτεινές..και εισχωρώ
στα υπόγεια με τις σκιές..σκιές που στήνουνε χορό..
με οδηγούνε στο επέκεινα..αψηφώντας το ενθάδε..
και τότε μέσα μου κοιτώ..το βλέμμα της ψυχής μου..
λέω αλήθειες σιωπηρά..
που δεν τολμώ θαρρείς με ανθρώπινη λαλιά..
για να τις χρωματίσω..
μιας βιωμένης μου ζωής..αλλιώτικης..
περπατημένης από βήματα απαλά..
όχι δεν είναι οι ώρες οι μοναχικές..
ούτε και μοναξιάς σταλάγματα..ετούτες μου οι ώρες..
είναι οι δρόμοι μου..
που δεν ευρήκαν άλλα μονοπάτια για να χαραχτούν..
βήματα να περπατηθούν..εγίναν μόνο λέξεις..
 σιωπές..που με μελάνι ζωγραφίσανε..
τον πάπυρο εκείνον της καρδιάς μου...
τους Δαίμονές μου μες στη νύχτα κυνηγώ..
καλώ σαν άλλη μάγισσα το τάγμα των Αγγέλων..
γονυπετής μια χάρη τους ζητώ..
μην κρύψουν τα μαλάματα που εντός μου κατοικούνε..
όμοιος ''αυτόχειρας'' να ανασύρω..για να δυνηθώ..
στην επιφάνεια..για να τα κατοικήσω..........

''Είναι οι δρόμοι μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................