'' νοσταλγικόν''.....

Ενδοχωρώντας προχωρώ..
και με το βλέμμα της ψυχής..κατάλυμα γυρεύω..
κατασκηνώνω σε λημέρια μου λυτρωτικά..
των βιωμένων χρόνων μου..της αθωότητας..
θρύψαλα κάνω τους καθρέφτες σας..
τα είδωλα της λοιμικής σας απεχθάνομαι..
στο πάτωμα σκορπίζω..αδιαφορώ..

Και είναι στιγμές που θά 'θελα 
σ' ένα δεντρί να γείρω
να 'χει παχύ τον ίσκιο του..
και πράσινο τριγύρω..
να βλέπω εμπρός τους κάμπους μας..
στα πόδια της Ροδόπης..
και το μικρό βοσκόπουλο..
παίζοντας τη φλογέρα..

Να με δροσίζει το δεντρί..
κι ο νους μου να λαγιάζει..
να φεύγουνε οι έγνοιες μου..
το σώμα να πλαγιάζει..
Να 'ρχεται ο ύπνος ο γλυκός..
στον κύκλο των ονείρων του
μαζί του να με παίρνει..
σαν τότε που ήμουνα παιδί..
κοιμόμουνα στο φράξο..
κι εξύπναγα μες στην αυγή..
στων κουδουνιών το χτύπο..

Κι έρχονται πάλι άλλες στιγμές 
να είμαστε ήθελα μαζί..
να κράταγα το χέρι
αθώα να 'παιρνα το πρώτο μας φιλί..
στις καλαμιές πο πίσω..

Να ν' το φιλί σου δροσερό..
στο σώμα και στα χείλη..
και η ζεστή σου αγκαλιά..
σαν λούλουδο τ' Απρίλη..

Είναι  ετούτες οι στιγμές μου οι δυνατές..
που συναντώ τ' αθάναντο παιδί..
στων καλαμιών τις άκριες..
κρυφτούλι παίζει με τα με..
κόβουμε λούλουδα τις νύχτες μας τις ξάστερες..
και πλέκουμε στεφάνι..

Ξυπνώ..κοιμούμαι με τις θύμησες..
μ' αυτές γυρίζω πίσω..
για να θυμάμαι τα παλιά..δε θέλω να δακρύζω..
η ευτυχία είν' αυτή..σαν πίσω θα γυρνάμε..
να κλέβουμε της νιότης μας..και πάλι ν' αγαπάμε..

''νοσταλγικόν'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................