''κουβάρι ο χρόνος''...

art : Thomasz Alen

Κουβάρι ο χρόνος μας..κατρακυλά..
πλέκει το παραμύθι του καθένα..
όσοι οι ανθρώποι πάνω εις τη Γης..
τόσα τα περπατήματα..τόσα τα παραμύθια..
γραμμένα με κραγιόνια πότε μαύρα..κι άλλοτε..
κραγιόνια θάλασσας και χρώματα άλικα της φύσης..

Μη βαυκαλίζεσαι άνθρωπε..και τι θαρρείς πως είσαι?
Δεν είσαι τίποτε άνθρωπε..δυνάμεις λες ότ' έχεις..
να κυριέψεις το ντουνιά..και πλούτη να μαζέψεις..
και το μυρμήγκι εμάζευε ολημερίς..έχτιζε αποικίες..
σπόρους εμάζευε σωρό..επιβίωσης ανάσες..
κι ήρθε η νεροποντή σαρωτική..άδειασε τις φωλιές..

Γελούσα κάποτε πολύ..με φίλους και με φίλες..
όνειρα κάναμε τρελλά..δεν είχαμε ευθύνες..
τώρα γελώ και μειδιώ..παγώνει το χαμόγελο
ζαρώνουνε τα χείλη.. όταν σ' ακούω να γελάς..
Θεός και Παντοδύναμος..άνθρωπε σαν δηλώνεις..
το γέλιο φέρνει ξαστεριά..και η δύναμη υγεία..
η απερισκεψία θάνατο..ψυχής..συναισθημάτων..

Πως να μπορούσα να 'φερνα τα χρόνια πάλι πίσω..
κυνηγητό και φέγγαρο..σκλαβάκι και τσιλίκι..
τίμιος ο ανταγωνισμός..ποιός θα 'παιρνε τη νίκη..
τώρα μονάχη συλλογάμαι και γελώ..
τη μάνα που μας μάλωνε ενθυμούμαι..
να σου μεταφυτέψω επιθυμώ..τα λόγια τα χρυσά της:

'''ο χρόνος σου καλπάζοντας..σ' αλόγου τη μορφή..
καλεί σε χλιμιντρίζοντας..σε κούρσας διαδρομή..
ασκόπως μην τονε κλειείς..στων βάραθρων την κοίτη.
τη νίκη φέρνει κόρη μου η ζωή..στα μαρμαρένια αλώνια'''..

 ''κουβάρι ο χρόνος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................