''κάπου στου δρόμου τη γωνιά''..

Κι εσύ ως βολεμένη στον παχύ σου καναπέ..
''ψυχοπονιάρα''..διόλου ενοχική..
οι έννοιες οι αληθινές..πετρώσαν..ξεχαστήκανε
στα γηρασμένα..στ' αδηφάγα σου τα σπλάχνα..
στέλνεις ευχές..ζεστές ευχές..στους ζεσταμένους..
φορείς και την καρφίτσα σου..έβαλες τα καλά σου..
χρυσά..δαντελωτά..και τα διαμαντικά..
στου κόσμου σου..να μοιάζεις Δεσποσύνη..
φωτογραφίζεις τις ρυτίδες σου ξετσίπωτα..
χωρίς αιδώ..που δεν εκατορθώσανε..
σοφία μες στα χρόνια να σου φέρουν..
είσαι στα ''πράγματα'' μας διαλαλείς..
κοιτάξτε με..ζω μες απ' το κοίταγμά σας..
Κι από το ανοιχτό το παραθύρι της 
του κόσμου σε κοιτά..μια ξέσκεπη στο χιόνι..
φορεί τριμμένη ζακετούλα για παλτό..
ετούτη η μικρή εις τη γωνία..
περνούνε οι περαστικοί και μειδιούν..
γιορτής ημέρα κι είν' σ' αυτό το μαύρο χάλι?
 Κι εμάς που η μάνα μας ορμήνεψε..
μας δίδαξε μαθές με πένα και μολύβι
ο αληθινός ο άνθρωπος ανέκαθεν..
το σεβασμό ζητούσε να του δίνουν..
να μην του ξεγυμνώνουν την ψυχή..
μην τον περιγελάνε.. 
κι αν τα κουρέλια που φορεί..
παγώνουν το πετσί του..
κι απ' το χιονιά ακόμα πιότερο..
τα γέλια σας τα ψεύτικα παγώνουν την ψυχή του..
Εκείνα σας τα ειρωνικά..
τα παγωμένα..τα χλευαστικά..
καθώς ποζάρετε ψυχροί και ανελέητοι..
στην καθώς πρέπει φορεσιά σας.. 
Δε μου ταιριάζει το μελόδραμα..
μικρούλα εγώ στου κόσμου την αρένα
μα πείσμα μου φυτεύει στο λιβάδι μου...
εκδίκηση να πάρω με ''όπλα'' εγώ..
και να σας πολεμήσω..
δεν είμαι τρομοκράτισσα..μη σκιάζεστε καλοί μου..
κι από πιστόλια δεν κατέχω..δε νογάω εγώ..
σώας τας φρένας κουβαλώ..
και πιότερο από όλους..
θα βομβαρδίσω μία χαραυγή..και δε θα σταματάω
και με τη σκέψη μου τη δυνατή
τον αχυρένιο σας το νου σας θα τον ''καίω''..... 

''κάπου στου δρόμου τη γωνιά''- Σοφίας Θεοδοσιάδη..

...................................................................................................................................................................