''φανατισμός..αφανισμός''...

Πως αναλώνονται οι ζωές..πως χαραμίζονται τα χρόνια..
πολύτιμες στιγμές και ακριβές..
στης ελαφρότητας της ύπαρξης τα δόντια..
εβούλιαζε μες στο πηγάδι τους του έλους η ζωή..
αφανισμός..ο ίδιος εαυτός απορροφήθη..
εχάθη η ζωή η αληθινή των άνοων..
των φωνασκόντων κύριων και  κυριών..
μπρος στη μανία και τη γάγγραινα 
φανατισμού της μάσας της κομματικής..
καρτάλια άγριων ορέων και βουνών..
νυχθημερόν στ' αλώνι του γαυγίσματος..
εχάθη απ' την ψυχή τους η γαλήνη.. 

Εκεί στην άκρια της θάλασσας..
κοιτώ το κύμα τ' αψηλό..
θωρώ τους παφλασμούς της..
παραλληλίζω την ορμή φορές- φορές..
με τη δυναμική..αγάπη που θα εγέννα..
μα τούτοι δω οι άμοιροι εβούλιαξαν μες στα βαθιά..
χαθήκανε στο σκότος της ψυχής τους..
Περνάνε οι μέρες και κυλούν..
στο απουσιολόγιο της ζωής..οι ίδιες απουσίες..
ζωή πια δε βιώνεται..
εκαταβρόχθισε το άνθος της..
το απόλυτο κενό της ύπαρξής τους..
και πως αλλέως να εξηγήσω μανιακούς..
της εξουσίας και του χρήματος τα πιόνια?
αλληγορώ και σιγοτραγουδώ...
το άσμα με το στίχο το σοφό της Νικολακοπούλου..
<< πως βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία >>

''φανατισμός..αφανισμός'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
...............................................................................................................