''δεμένη μεσοπέλαγα''...

art: Duy Huynh

Έμπαινε μες στη σκούνα της..εχάνονταν..
άφηνε τον αγέρα να την οδηγεί..να την εταξιδεύει..
πλανεύτρα..μάγισσα η θάλασσα..
των οριζόντων οι γραμμές της..
τρανή 'ταν καπετάνισσα..στο ασύνορο το θαλασσί..
γνωστή ήταν κόρη στους ωκεανούς..
στις πέντε τις ηπείρους ξακουσμένη..
λαχτάρας ήμαρ γεύονταν..στου Όμηρου τη χώρα..
λιμάνια ..κόλπους έδενε..σε κάβους πότε υπήνεμους 
κι άλλοτε με τσουνάμια..

Τώρα..δεμένη εκεί μονάχη της..
δεμένη μεσοπέλαγα ..μ' ένα παλιό σχοινί..
γέρνει το προσκεφάλι της..επάνω στα κουπιά..
κάποτε γύριζε κι αυτή ..με ήλιο με χιονιά..
και στους ''ψαράδες'' έδινε ..κουράγιο στα βαθιά..

Οι μέρες φεύγανε γοργά και ο καιρός περνούσε..
τ' αφεντικό της γέρασε..τώρα πια δε μπορούσε..
μαζί να πάνε στα βαθιά..μαζί να κουβεντιάσουν..
τις τόσες πίκρες..βάσανα..μαζί να τα μοιράσουν..

Θυμάται τόσα όνειρα..θυμάται τα ταξίδια
από κοντά της φύγανε τώρα και τα πουλιά..
σπασμένα φύκια..όνειρα..χαρές ..καημοί  και λύπες
κουρελιασμένα τα κατάρτια..τα πανιά..
μονάχα αυτά απόμειναν στις έρημες τις νύχτες..

Και περιμένει τις βραδιές..γοργόνες και σειρήνες
όπως εκείνες τις νυχτιές..που 'στεκαν στο πλευρό της..
κι άλλες φορές..πόσες φορές..σαν το παιδί να κλαίει
δεμένη με τις θύμησες..με το παλιό σκαρί της
μ' ένα κουπί στην άκρη της..παλεύει τα στοιχειά..
κωπηλατεί..χωρίς πανιά..μακρόθεν των ονείρων της..
μακρόθεν το Γιουκάλι.....

''δεμένη μεσοπέλαγα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................