''Σπασμένο ραβδάκι'''

Και μαγεμένη..από τους χρόνους τους παλιούς
καθώς το μαγισσάκι του Ελύτη με ξεσήκωνε..
μου έγνεφε ερωτικά..επιτακτικά κοινωνικά
να βγω στις πέρα θάλασσες...
τα όνειρά μου τα τρελλά..μήπως και συναντήσω..
φόραγα το φουστάνι μου το θαλασσί..
στο χρώμα της πατρίδας μου..
της θάλασσας να μοιάζει..
έδενα και γιορντάνι στα μαλλιά..
τις μυρωδιές στολίζομουν..
δυόσμο..λεβάντες..μπουγαρίνι απ' τα Επτάνησα..
φλισκούνι και άγρια μέντα... 
έπλεκα και στεφάνι στα μαλλιά
απ' τον ελίχρυσο αμάραντο 
στης Θράκης μου τα μέρη...
ξυπόλητη..χωρίς σανδάλια και σκουτιά
σ' αερικό να μοιάζω..και ξωτικού να έχω τα μαλλιά..
σκοινιά για τις φουρτούνες να τα δένω..
Ξανοίγομουν στα πέλαγα..
να ταξιδέψω τα ονείρατα..
ο καπετάνιος της ζωής μου εγώ..
εγώ κι ο τιμονιέρης...
Μα ήρθαν χρόνοι δίσεχτοι..
εγέμισαν οι θάλασσες εντόπιους κουρσάρους
γεμίσανε οι θάλασσες..κουρσάρικα καράβια..
όχι..δεν ήταν πειρατές της Καραϊβικής..
πολιτικάντηδες βαφτίζονταν..δεινοί καπεταναίοι
λεηλάτησαν..εκλέψανε..ονείρατα..ελπίδες..
το μαγισσάκι εσκιάχτηκε..απέδρασε..
εκρύφθηκε στα δάση..
έσπασε το ραβδί το μαγικό..
μες στο καμίνι των καιρών..
κοχλάζουνε τα όνειρα..διέξοδο ζητούνε....

''Σπασμένο ραβδάκι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,