<< Θερινόν Ηλιοστάσιον >>

Ζωγράφος : Ολυμπία Μπέη

Bρέχονταν..λες και θάλασσες 
που απλώνονταν..απλώθηκαν..
απλώνονται ακούραστα..ακατάπαυστα..
εσαεί.. τα ''ηλιοτρόπια'' της ζωής μου..  
οι χρυσαφένιες..νοτισμένες μου ακτές..  
κι ας βράδιασε..
κι ας σκοτεινιάσανε νωρίς  τα χρόνια μου εντός..'
'Θάλασσες'' που τις διασχίσαμε ..  
κατάρτια που μπερδεύτηκαν ..  
σχιστήκανε μες στη μανία των καιρών..  
Μα οι εικόνες που με ακολουθούν..
ακόμα ζωγραφίζονται στο κάδρο της ψυχής μου..
και μια ελπίδα με παραφυλάει..
μη τύχει και δειλιάσω..
Καλό μου εκαλοκαίριασε..
ο ήλιος στάθηκε αψηλά
φοβάμαι στην ισκιάδα τους να περπατώ..  
ψάχνω απάγκιο στην ψυχή σου..  
εκεί..μέσα στ' αυλάκια τα ποτιστικά   
μαζί να στήσουμε τις ξόβερεγες..  
σαν τότε που 'μασταν παιδιά..  
μήπως και παγιδέψουμε του χρόνου τη φθορά.
..
  ''Θερινόν Ηλιοστάσιον'' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη
..................................................................................................................................................