''Συνεπιβάτες σ' ένα πλοίο της γραμμής'' ..

 by   Felix Mas

Αρνούμαι να 'μαι ένα πρόβατο..
αμνός ή και ερίφιον..
στο βρώμικο μαντρί σας..
εις το κοπάδι το ασαλάγητο..χαμένο στα λαγκάδια..
ούτε και ''αρουραίος'' να γενώ..
σε αμπάρια πλοίων να τρυπώνω..
Πάντα το πλοίο μου στις ανοιχτές τις θάλασσες..
εκεί το οδηγούσα...
Πάνε χρόνια τώρα πια που δε βολεύομαι 
στο ''ξέφραγο'' και το βρεγμένο σας κατάστρωμα..
δε θέλω απ' τη μιζέρια να βραχώ..
στο σκότος για να ζήσω..
Το πλοίο της γραμμής μου δεν  εμπάταρα...
ούτε στα αμπάρια του ποτέ..
μαζί με ''αρουραίους'' εσυζούσα..
Ζητάτε να σταθώ μες στην καμπίνα σας..
κι ο ύπνος να με πάρει..
Πόσο στ' αλήθεια ανομοιόμορφο
φαντάζει το κατάστρωμα
στο πλοίο της γραμμής σας
πόσο χαμένες και απροσάρμοστες
μοιάζουνε οι βολεμένες οι ζωές σας..
Τρέχουν αλαλιασμένοι οι συνεπιβάτες μου
καθώς ανοίξαν οι κερκόπορτες..
ποντίκια από εμπρός τους προσπερνούνε..
τα τρωκτικά γαντζώματα..πληγές να επιφέρουν..
Δε με τρομάζει πια το θέαμα
γνώστη σοφό με καταστήσανε 
τα περισσά μου χρόνια..διδάχθηκα ανάγνωση
το εμπέδωσα βαθέως..
οι αρουραίοι μες στο σκότος ζουν..
στ' αμπάρια κατοικούνε..
από γεννήσεως του κόσμου αυτό
και η τάξη των πραγμάτων δεν αλλάζει..
έρχεται ο ζέφυρος και με παρηγορεί..
θα φύγουνε μου ψιθυρίζει στο αυτί
μες στις υγρές κρυψώνες τους
 οι αρουραίοι θε να σκορπιστούν 
δεν το αντέχουνε το φως..
η τύφλωση καραδοκεί..
το φως τους λιγοστεύει....
Εμέ..το πλοίο μου είναι της χαράς...
της αναζήτησης..των εικόνων και της έρευνας.
μιας ζωής αλλιώτικης..που εσείς ποδοβολάτε..
Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι και διαφορετικοί..
εντάσσονται σε ομάδες .. 
επιζητούν απ' την αφάνεια διακαώς 
να μπουν σε ένα ''μαντρί''.
Πάει καιρός που ηχούν παράξενα 
τα λόγια τους στ' αυτιά μου...
Είρωνες ..αναζητητές..
μιας μοναξιάς που τους κατέτρωγε..
οι αρουραίοι τους στο φως για να βρεθούνε...

 ''Συνεπιβάτες σ' ένα πλοίο της γραμμής'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,