''Σας αφουγκράστηκα''...

Στον κύκλο σαστισμένη..σιωπηλή
στην πλάνη της ζωής μου αφημένη
μειοψηφία θέλω να γενώ
το συναρπαστικό..το άπιαστο να ονειρευτώ
λουσμένη στο ανέσπερον το φως 
τα μάτια της ψυχής να κολυμπήσω.. 

 Σας αφουγκράστηκα..
δεν παίρνω απ' το αρρωστημένο σας εγώ..
εξουσιολαγνείας............
το μέλλον στην ελπίδα το χρεώνω..
δε λένε ψέμματα οι στιγμές..
τις πεθυμιές ταχυδρομώ..μονολογώ...

Κι είναι στιγμές που θα 'θελα
σ' ένα δεντρί να γείρω..
να 'χει παχύ τον ίσκιο του
και πράσινο τριγύρω..

Να με δροσίζει το δεντρί
κι ο νους μου να λαγιάζει
να φεύγουνε οι σκέψεις μου
στα Τάρταρα να χάνονται
το σώμα γιατρεμένο να πλαγιάζει..

Να 'ρχεται ο ύπνος ο γλυκύς
μαζί του να με παίρνει
σαν τότε που ήμουνα παιδί
στο φράξο που εκοιμόμουνα
κι εξύπναγα αυγή..

Ν' αφήσω την πολύβουη..ανούσια ζωή..
μέσα στο χάος - πλήθος
να πάψω να ακούω τις λαλιές
ωσάν στον Πύργο της Βαβέλ
συγχύσεως το ρίγος..

''  Σας αφουγκράστηκα..'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,